На зи ҷаҳдам ба кафи бахт Аннан ме ояд

На ба зӯрами зиҳи давлат ба камон ме ояд

На марои бозуии қоим на марои дидаи рост

Ҳама бе қасди хадангам ба нишон ме ояд

Ту ки осӯдаи дилӣ аз нафасам суд махоҳ

Ман ки шӯридаам оташ ба забон ме ояд

Сухани мардуми девона ҳақиқат дорад

Дар иборат ба ашорот ниҳон ме ояд

Ишқ дар мамлакати ақл чу султон гардад

Равишу одати дигар ба миён ме ояд

намекунам сур чу аз хона алойиқ баравад

Май даҳуми хайр чу аз роҳ зиён ме ояд

Ҳама бар хеши зи бими дам охир ларзанд

Ҷой завқаст ки киштӣ ба карон ме ояд

Марди даргоҳу саропарда иззат набӯд

Ҳаркии доман ба сари пой кашон ме ояд

Васли ҷӯёни ту бар рӯй насимӣ гирданд

Ки азуи буии талафи корӣ ҷон ме ояд

Тоқати ҷавр ва ҷафо нест танги ҳавсила ро

Гиря чун зӯр кунад дил ба фиғон ме ояд

Ин ки бо табъ шабобаст « назирӣ » чаҳ аҷаб

намеравад пер ба майхона ҷавон ме ояд