Мо мерӯем ва бо ту накарда видоъи роҳ

Ҷон бар даҳони расидау бастаи даҳони зи оҳ

На рӯй он ки пушт кунам бар диёри дӯст

На чашми он ки дида кунад дар касе нигоҳ

Аз дидаи ду дар дррӣ мекунам нисор

Вази дӯдаи ҷигар варақӣ мекунам сиёҳ

То ман куҷои рӯм ба ки нолами зи дарди дил

Кории чунон мушаввашу ҳолеи чунин табоҳ

Ночор агар ба азми сафар бастаам камар

Ноком агар ба одати лашкари нуҳуми кулоҳ

Гӯи мейри лашкар аз ман бедил кун эътибор

Гӯи шоҳи кишвар аз ман мискин кун антбоаҳ

Бо ман замонаи ҷавру ҷафо кам наме кунад

Чандон ки пеш меравад оҳам ба додхоҳ

Султони ишқи малики вуҷӯдам фурӯ гирифт

Вондри миёни ҷону дилами сохт тахти гоҳ

Аз рӯй то қиёс кунам ҳар чаҳ чашми ман

Равшан шавад зи чашмаи хуршед ҳар пагоҳ

Вази зулфи анбарин ту ёд оварам чу боз

Шуд дар ҳиҷоби чодари мишкӣни ниқоби моҳ

Дӯшат ба хоб дидаму нодидаи ҳеҷ хоб

Ҳастанд қатраи қатраи сиришкам бар ин гувоҳ

Шӯридатар шудаи сети нзории зи хоби дӯш

Девонаро чаҳ ҷурми мааш май баради зи роҳ