Даврами дареғи мавсими ъушрати зи дӯстон

Наздик шуд ки боз шавад тозаи бӯстон

Ёрам намехӯрд ғами ман ҳеҷ ва ман ҳама

Хӯн мехӯрам ба ҷой меохир накӯаст он

Ҳаргиз надошт бе гиреҳи кӣнаи абрувон

Субҳонаи таъолии охир чаҳ хуаст он

эй рашки офтоби ҷаҳони тоб рӯй ту

ё раб чаҳ офтоб ва чаҳ моҳ вчаҳ рӯаст он

Гар бар расанд коФти хуршед ва моҳ кист

Хуршеду моҳ ҳар ду бигӯянд ӯст он

Аз нури маҳзи хилқат ӯ офарӣда анд

Чун халқи хокён на з нашав ва нимуваст он

Ушшоқро зи санги маломат ҳиҷоб нест

Он кӯ надошт тоқат сангӣ сабуаст он

ё раб буд ки ёди нзорӣ ҳаме кунанд

Дар боргоҳи хусрави офоқи дӯстон

Он шоҳи сарфароз ки дар ҷанби рояташ

Бар чарх нест атлси азрақи ргўсти он