Аз бас ки буд ҷон , дам рафтани нигаронаш

Ҳар гом аҷал мекашад аз раҳми анонаш

Ин бахт ки афсонаи ишқ ту шунидаст

Дар шӯри қиёмат буд ин хоб гаронаш

Дили маснад шоҳӣаст ки сад дилбари канъон

Дар мамлакати ҳасан буд дасти нишонаш

Заҳмати макаш эй Хизр ки аз бими маломат

Алмоси бсоинд ба лаби ташнаи лабонаш

Дар синаи махмур висолат натавон ёфт

Захмӣ ки зи хамёзаи тавон басти даҳонаш

Фарёд ки ҳар ғам ки расад бар дар ҳастӣ

Ҷонҳои шаҳидон ту гиранд анонаш

Урфии лаби ғаммоз чаҳ бандӣ ки буд ишқ

Розӣ ки ба гуфтан натавон кард аёнаш