Ва аз эшон буд Абубакри мҳмдбни Мӯсои алўостӣ , босли хуросонӣ буд ва аз фарғона , суҳбат ҷунайд карда буд ва он нурӣ , олимии бузургвор буд ва бмрў нишастӣу вафоаи ваии онҷо буд пас аз сесад ва бист .

Воситӣ гуяд хавфу раҷои ду моҳоранд кӣ аз беадабӣ боз медоранд .

Ҳам ӯ гуяд ивази тамаъи доштан бар тоъат аз фаромӯш кардани фазл буд .

Воситӣ гуяд ҳар вақт ки худои ҳўорӣ банда хоҳад ӯро андарин ҷиФгон андозад яъне суҳбати кӯдакон .

Мҳмдбни абдулазиз алмрўзӣ гуяд ки воситӣ гуфт бе адабии хешро ихлос ном кардаанду шараро инбисоту дуни ҳимматиро ҷилдӣ ном кардаанд , ҳама аз роҳи баргаштанд ва бар роҳи мазмуми ҳамеи раванду зиндагонии андари мушоҳидаи эшон нохуш буду нуқсони рӯҳ буд , агар сухан гӯйанд бахшам гӯйанд ва агар хитоб кунанд бкбр буд , нафаси эшон ҳаме хабар диҳад аз замири эшону шараи эшон андари акли мунодӣ ҳаме кунад аз ончӣ дар асрор эшонаст , қотлҳми аллоҳи ании иؤФкўн . Ва ин оя тафсир кардаанд ки муроди бад-ӣн лаънааст .

Устод Абӯали гуяд дар Марв аз перӣ шунидам ки воситии бадари дукон ман бигузашт рӯзи одина буд ва бҷомъ мешудам , шроки наълин вай бигусаст гуфтам аиҳоолших дастурӣ бошад то нек боз кунам наълин ту , гуфт бикуну некӯ боз кардам гуфт доне ки чаро бигусасти ин шрок гуфтам то шайх бигӯед гуфт зеро ки имрӯз ғусл накарда ам гуфтам ки гармоба ҳаст ӣнҷо дар онҷо шӯ гуфт шавам , бгрмобаҳи барадами виро то ғусли бикрад .