эй писари дилрабои ваии қамари дилпазир

Аз ҳама бошад гурези ваз ту набошад гзир

То ту мусаввир шудӣ дар дили яктои ман

Ҷой тасаввур намонад дигарами андари замир

Айб кунандам ки чанд дар паии хубон рӯй

Чун наравад бандаи вор ҳар ки барандаш асир

Бастаи занҷири зулфи зуди наёбади халос

Дайр барояд ба ҷаҳд ҳар ки фурӯ шуд ба қӣр

Чун ту бутӣ бугзарад сарвқади сими соқ

Ҳар ки дар ӯ нанигарад мурда буд ё зрир

Гар набарам ноз дӯст кист ки монанд ӯст

Кибр кунад бехилоф ҳар ки буд бе назир

Қомати зебои сарв кин ҳама васфаш кунанд

Ҳаст ба сӯрати баланд лек ба маънии қсир

Ҳар ки талабкор туаст рӯй нтобад зи теғ

Ваон ки ҳаводор туаст бознагардад ба тир

Бӯсаи даҳуми бандаи вор бар қидмати вари серум

Дар сар ин меравад бесару поеи мгир

Саъдӣ агар хӯну мол сарф шавад дар висол

Онат мақомии бузурги инат баҳои ҳақир

Гар ту зи мо фориғии вази ҳамаи кас бе ниёз

Мо ба ту мстзҳрими вази ҳамаи олами фақир