Яке аз шуъарои пеши амир дуздон рафту саное бар ӯ бигуфт . Фармуд то ҷома аз ӯ бркннд ва аз даҳ ба дар кунанд . Мискини бараҳна ба сармо ҳаме рафт . Сегон дар қафои ваии афтоданд . Хост то сангӣ бар дорад ва сегонро дафъ кунад , дар замини яхи гирифта буд , оҷиз шуд . Гуфт : ин чаҳ ҳромзодаҳ мардумонанд , сагро кушодаанду сангро баста ! амир аз ғурфа бидид ва бишунид ва бихандед . Гуфт : эй ҳаким ! аз ман чизе бихоҳ . Гуфт : ҷома худ мехоҳам агар анъом фармое .

Рзинои ман нўолки болрҳил .

Солори дуздонро бар ӯ раҳмат омаду ҷома боз фармуду қабои пўстинӣ бар ӯ мазид карду дарме чанд .