Дар хабараст аз он муқтадои зумраи ҳақиқат ва аз он пешвои лашкари тариқат , ва аз он нигини хотами ҷалол , ва аз он ҷавҳари унсури камол , ва аз он атласи пӯши волзҳӣ , ва аз он қсби банди воллили азои сҷӣ , ва аз он тилсони дори влсўФи иътики рбки Фтрзӣ , он соҳиби хабару ллохраҳи хайри лаки ман алаввалӣ , он меҳтарӣ ки агар ҳурмати баракати қадам ӯ набӯдӣ роҳи дайн аз хоки куфр пок нагаштӣ , алиўми акмалати лаками динкм , он сарварӣ ки агар ҳайбати даст ӯ набӯдӣ қабои моҳ чок нагаштӣ ки ақтрбти алсоъаҳу аншқи алқмр ,

Ба аз ин бишинав : одами сафии халъати сФўт аз ӯ ёфт , Идрӣс бо тадриси рифъат аз ӯ гирифт , рӯҳи пари футуҳ дар қолаби Нӯҳ ба иззат ӯ даромад , тилсони суъӯд бар сари ҳуд ӯ кашид , камари шамшери хулат бар миёни халил ӯ баст , маншури аморат ба номи Исмоил ӯ набшат , хотами мамлакат дар ангушти сулаймон ӯ кард , наълин қурбат дар пои Мӯсо ӯ кард , ъамомаи рифъат бар сари исо ӯ ниҳод .

Ин меҳтар ва ин беҳтар ва ин Сайид ва ин сарвар ки шамае аз наът ӯ шунидӣ чунин мефармоед : ман ҷоўзи арбаъӣни санаи Флми иғлби хираи башараи Флитҷҳзи илои алнор . Яъне ҳар он кас ки дар ин сарои Фтўру матоъи ғурур ки ту ӯро дунё май хуонеи сол ӯ ба чиҳил бирасаду хайр ӯ бар шар ӯ ғолиб нагардаду тоъат ӯ бар маъсият роҷҳ наёяд , ӯро бигӯӣ ки рахт баргиру роҳи дӯзахи гир . Азими ваъидӣу бузурги таҳдидӣ ки мари осӣони уммати Аҳмади рост . Умри азизи худро ба ҳубае ҳаром фурӯхта ,у хирман бар оташи маъсияти сӯхта , ва беқимат ба қиёмати омада . Далели ин калимаро мисолӣ бигӯяму дарии смин аз дарёӣ хотир биҷӯем .

Он шамъро дидае ки дар лаган барафрӯхтаанду муҳаббат ӯ дар дили андӯхта ,у тайифае ба гирд ӯ даромадау ҳозирони маҷлис бо ӯ хуши баромада , ҳар кас ба муроот ӯ камари баста , ва ӯ бар болои ташт чун султон нишаста , ки ногоҳ субҳ содиқ бидамад , ҳамин тайифаи бинӣ ки дам дар дманд , ва ба теғу корд гарданаш бизананд . Аз эшон савол кунанд ки эй аҷаб ! ҳамаи шаби тоъат ӯро доштед чаҳ шуд ки имрӯз фурӯ гузоштед ? ҳамон тайифа гӯйанд ки шамъ ба наздики мо чандон азиз буд ки худро май сӯхт ,у равшанои ҷиҳат мо меафрӯхт акнӯн чун субҳи содиқи тоҷи уфуқ бар сари ниҳоду шуъоъи худ ба олам дод шамъро дигар қимат набошад ва моро бо ӯ нисбат на .

Пас эй азизи ман ! ин суханро ба муҷоз машну ки хоҷагии дунё бар мисоли он шамъ барафрӯхтаасту тайифае ки ба гирд ӯ дар омадаанд аёлу атфолу хадам ва ҳашам ӯйанд , ҳар яке ба навъе дар муроот ӯ май пўинду сухан бар мурод ӯ мегӯйанд , ки ногоҳ субҳи содиқ аҷал бидамаду тундбоди қаҳри марги бўзд , хоҷаро бинӣ ки дар қабзаи малики аламут гирифтор гардад , ва аз тахти мурод бар таҳта ноМуродӣ уфтад . Чун ба гӯристонаш баранд атфолу аёлу бандау озод ба якбор аз вай эъроз кунанд , аз эшон пурсанад ки чаро ба якбор рӯй аз хоҷаи бгрдониднд , гӯйанд хоҷаро ба наздики мо чандон иззат буд ки шамъи сифати худро дар лагани дунё май сӯхт ,у донгона аз ҳалол ва ҳаром меандӯхт , умри нафиси худро дар маърази талаф май андохт ,у молу манол аз ҷиҳати мо хазина ме сохт , акнӯн тундбоди хазони аҳзони бехи умраш аз замин зиндагонӣ барканду дасти хоҷа аз гиру дори касб ва кор форуманд , моро бо ӯ чаҳ нисбат ва ӯро бо мо чаҳ маслиҳат ?

Овардаанд ки дар боғии булбулӣ бар шохи дарахтӣ ошиёна дошт . Иттифоқан мӯрии заъиф дар зери он дарахти ватани сохта ва аз баҳр чанд рӯзаи мақому маскании пардохта . Булбули шабу рӯзи гирди гулистон дар парвози омадау барбати нағамоти длФриб дар соз оварда . Мӯр ба ҷамъи нафаҳоти лайл ва наҳор машғӯл гашта ,у ҳазордастон дар чамани боғ ба овози хеши ғарра шуда . Булбул бо гул рамзӣ мегуфту боди сабо дар миён ғмзӣ мекард . Чун ин мӯри заъифи нози гулу ниёзи булбул мушоҳида мекард , ба забон ҳол мегуфт : аз ин қилу қол чаҳ кушояд ? кор дар вақти дигар падед ояд .

Чун фасл баҳор бирафту мавсим хазон даромад , хори ҷой гул бигирифт ,у зоғ дар мақоми булбул нузул кард . Боди хазон дар вазидан омад ,у барг аз дарахт ризидн гирифт . Рухсораи барг зард шуд ,у нафаси ҳавои сарди гашт . Аз каллаи абр дар май рехт , ва аз ғрбили ҳавои кофур май бехат . Ногоҳ булбул дар боғ омад , на ранг гул дид ва на буи сунбул шунид . Забонаш бо ҳазордастон лол бимонад , на гул ки ҷамол ӯ бинад ва на сабза ки дар камол ӯ нигарад . Аз бе баррагии тоқат ӯ тоқ шуд , ва аз бенавоӣ аз наво боз монад . Фурӯи монда бо ёдаш омад ки охир на рӯзии мӯрӣ дар зери ин дарахт хона дошту дона ҷамъ мекард , имрӯзи ҳоҷат ба дар ӯ барам ва ба сабаби қурби дору ҳақи ҷавори чизеи талабам .

Булбули гуруснаи даҳ рӯз , пеши мӯр ба дарюза рафт . Гуфт : эй азиз ! саховати нишон бахтиёрӣасту сармояи комкорӣ , ман умри азиз ба ғифлат мегузоштам , ту зиракӣ мекардӣ ва захира меандӯхтӣ , чаҳ шавад агар имрӯзи насибӣ аз он каромат кунӣ ? мӯр гуфт : ту шабу рӯз дар қол будӣ ва ман дар ҳол , ту лаҳзае ба таровати гули машғӯл будӣу дамӣ ба назораи баҳори мағрур , намедонистӣ ки ҳар баҳориро хазоне ва ҳар роҳиро поёнӣ бошад .

эй азизон ! қиссаи булбули бишанведу сӯрати ҳол худ бидон ҷумла ҳамл кунед , ва бидонед ки ҳар ҳаётиро мамотӣ аз пайаст , ва ҳар висолиро фироқӣ дар ақаб , софи ҳаёт бедард нест , атласи бақо бе баради фано на , агар қадам дар роҳ тоъат менаед ани алоброри лФӣ Наим бархонед ки ҷазоӣ шумост , ва агар рахт дар кӯй маъсият мекашиду ани алФҷори лФӣ ҷҳим бархонед ки сазоӣ шумост . Дар баҳори дунё чун булбул ғофил мабошед ва дар мазраъаи дунё ба зироати итоат иҷтиҳод намоед ки алднёи мазраъаи алохраҳ то чун сарсари хазони мӯат дар расад , чун мӯр бо донаҳои амали солеҳ ба сӯрохи гӯр дар ойед . Коратон фармӯдаанд , бекор мабошед то дар он рӯзҳо ки шаҳбози азои вақъати алўоқъаҳ парвоз кунаду пару боли лӣси лўқътҳои козиба боз кунад ,у кӯс алқоръаҳ биҷунбанд аз табаши офтоби қиёмати мағзҳо дар ҷӯш ояд , ва аз ҳайбати нафхаи сувари дилҳо дар хурӯш , маъзӯр бошӣу пушти дасти тҳср ба дандон таҳайюр набарӣ ки чунин рӯзӣ дар пеши дорӣ ва ҷаҳд кунӣ ки дар ин даҳ рӯзаи муҳлати зўодаҳ эй ҳосил кунӣу захирае бунаӣ ки рӯзи қиёмат рӯзӣ бошад ки хилоиқи замину малоикаи осмони мутаҳайир ва мутафаккир бошанд ,у анбиёи ларзону авлиёи тарсону муқаррабону ҳозирони мстъон .

Агар имрӯз аз мазраъаи дунё тӯша бурдорӣ фардо ба биҳишти боқии фурӯди ое .