Агар калом на аз осмон фурӯд ояд

Чаро ба ҳар сухании хома дар суҷуд ояд

зи аҳли дили ту ҳамин нақши дидае аз давр

Ки рӯзи равшан аз оташ ба чашм дӯд ояд

Зуҳӯри ишқи зи мо хокёни ғариби мадон

Каз абрҳои сияҳи барқ дар вуҷӯд ояд

Фалаки зи ӯҳдаи ин уқдаҳои сардаргум

Бурун чигуна ба як нохун кабӯд ояд

Накард оташи мағрури саҷдаи одам

Куҷо ба сӯхтан мо сараш фурӯд ояд

Ҷаҳони сифла биҳиштӣаст жожхоён ро

Ба хорўхс чу сади шуъла дар сурӯд ояд

Шудӣ дўтои ваҳмон май дуӣ паии дунё

Нашуд рукӯъи турои навбат қууд ояд

Ба нохунӣ ки расонад ба доғи ман гардун

Ҳазор диҷлаи хӯн аз дил ҳасуд ояд

Дили кушодаи ман соиб орамида буд

Дарин хароба агар осмон фурӯд ояд