Маҷнӯни назар ба шухии чашм ғизол кард

Ёд омадаш зи ваҳшати Лайлӣ вҳол кард

Дар рӯзгори ҳасани ту аз хиҷлатӣ ки дошт

Гули оби врнги худ арақ инфеъол кард

Гул кард чун шафақи зи гиребони вдомнш

Чандон ки чархи хӯни маро поймол кард

Шерозаи баҳори тамошои гусаста буд

То мурғи пуршикастаи мо фикр бол кард

Печади забони сабзаи хокаш ба икдгр

Ҳайронии рухи ту касеро ки лол кард

Ҷӯши нишоти хӯни ман аз май зиёда буд

Ин олами фусурдаи маро чун суфол кард

Перӣ агар чаҳ гавҳари дандони з ман гирифт

Шодам ки бе ниёзи маро аз хилол кард

Ҳар булбулӣ ки аз рухи гул нусха барграфт

Айши баҳори фасли хазон зирбол кард

Аз сояи хати ту чу хуршед равшан аст

Майлӣ ки офтоби ту сӯй завол кард

Ҳар сайли тирае ки азон тира тар набӯд

Равшангари муҳӣт ба мавҷӣ зулол кард

Соиб басаст чанд кунӣ фикри он даҳан

Натавон тамоми умри хаёл маҳол кард