Мардон ба оби теғи шаҳодат вузӯ кунанд

То бе ғубори саҷда бар он хок кӯ кунанд

Гоми нахусти пушт ба девор ме диҳанд

Аз каъбаи халқ агар ба дили хеш рӯ кунанд

Чун шишаи олимии ҳама гардан кашида анд

То аз шароби ишқ киро сурх рӯ кунанд

Боз ояд об рафта ҳастӣ ба ҷӯии мо

Рӯзӣ ки хоки турбати моро сабу кунанд

Теғи забони силаҳи назарҳои баста аст

Ойӣнаи хотирон ба назар гуфтугӯ кунанд

Хоҳанд баҳри харҷи ғами ёри нақди умр

Ушшоқи зиндагонӣ агар орзӯ кунанд

Дар дасти ман чу дасти сабу ихтиёр нест

Гар об агар шароби маро дар гулӯ кунанд

Номаҳрамаст боли малик дар ҳарими дил

Ин хонаро ба оҳ магар рафт ва рӯ кунанд

Бар захми андалеби намак беш ме зананд

Аз гули ҷамоатӣ ки қаноат ба бӯ кунанд

Олами зи хӯни мурда ангур шуд хароб

эй вой агар чакидаи дил дар сабу кунанд

Гар риштаҳои тӯли амлро кунанд сарф

Мушкил ки чоки синаи моро руфӯ кунанд

Ҷои дуруст дар ҷигар монмондаҳ аст

Чандон ки дилбарони сари мижгон фурӯ кунанд

Онҳо ки дар мақом ризо орамида анд

Куфрон неъматаст биҳишт орзӯ кунанд

Гум кардаро кунанд талаби халқи воин аҷаб

Конҳо ки ёфтанд туро ҷустуҷӯ кунанд

Нури гуҳари муҳӣт ба дарё наме шавад

Чун бо чароғи ақли туро ҷустуҷӯ кунанд

Мавҷи шароби сайқали дилҳои равшан аст

Хуршедро бо шабнами гул ҷустуҷӯ кунанд

Бо халқ нарм бош ки перони дурбин

Бо Тифли машрабон ба адаб гуфтугӯ кунанд

Аз ҷоми талх марг насозанд рӯи турш

Мардум агар ба талхии айём ху кунанд

Гиранд хӯн мурда диҳанд оби зиндагӣ

Ҷамъӣ ки сарфи нони гуҳар обрӯ кунанд

Соиби з содагӣаст ки ойӣнаи хотирон

Моро ба тӯтӣони тараф гуфтугӯ кунанд