Аз оҳи дили саромади арбоб ғам шавад

Майдон аз он касаст ки соҳиб илм шавад

Ҳар сари сазои афсари бахт сиёҳ нест

Ин тоҷ аз сиррӣаст ки шқ чун қалам шавад

Ин ҷисм чун суфол ки сангаст азуи дареғ

Гар парварӣ ба хӯни ҷигар , ҷом ҷам шавад

Дар гӯши чархи ҳалқа мардонагӣ шавад

Аз бори дарди қомат ҳар кас ки хам шавад

Ошуфтагӣ ба ҳар ки расад ҷой ғайрат аст

Доғами зи хомае ки парешон рақам шавад

Дар мавҷи хези ҳодисаи девонаи туро

Ҳар санг лангарӣаст ки собит қадам шавад

Зинҳор дар кашокаши даврон сабур бош

Каз шикваи ту теғи ҳаводиси ду дам шавад

Дарё ба сӯзи синаи ошиқ чаҳ ме кунад

Аз шабнамӣ чаҳ оташи хуршед кам шавад

Сояд кулоҳи гӯшаи қадараш ба осмон

Чун абр ҳар ки оби зи шарм карам шавад

Фарёди андалеб чаҳ бедодҳо кунад

Бар хотирӣ ки сояи гули кӯҳ ғам шавад

Чандини ҳазор дарди талаб ғунча гашта анд

То зини миёни дил ки сазовор ғам шавад

Соиби равои мадор ки байтулҳаром дил

Аз фикрҳои биҳдаҳи байт алснм шавад