Хаттӣ ки азон чеҳраи равшан бадар ояд

Оҳӣаст ки сина хуршед барояд

Чашми ту на хобӣаст ки таъбир тавон кард

Зулфи ту шабӣ нест ба афсонаи сроид

Дар коми садаф талх кунад оби гуҳар ро

Ҳарфӣ ки азон лаъл шкрбор барояд

Маи коса дарюза кунад ҳолаи худ ро

Хуршеди ту чун дар дили шаби ҷилва гар ояд

Дар даври лаби лаъли ту ёқӯти зи маъдан

Чун лолаи ҷгрсўхтаҳ аз санг барояд

Юсуф кунадаш ткмаҳи пероҳани исмат

Ҳар қатраи ашкӣ ки маро аз ҷигар ояд

Дар рӯзи ҷазои сунбули гулзор биҳишт аст

Умрӣ ки ба андешаи зулфи ту сроид

Шуд оина аз дидани рухсори ту маҳрӯм

То рӯй латифи ту киро дар назар ояд

Қонеъ ба ду олами надиҳади қатраи худ ро

Дарё чаҳ хаёласт ба чашм гуҳар ояд

Аз суҳбат некон нашавад тинати бдник

Бодоми ҳамон талхи бурун аз шукр ояд

Озодии кунин гирифторӣ ишқ аст

Раҳмаст ба пое ки азин гул бадар ояд

Дар қабза саъйаст калид дар рӯзӣ

Шер аз кашиши Тифли зи пистон бадар ояд

Соиб машав аз ҳиммати мардонаи тасаллӣ

Чун байзаи агрчрхи турои зер пар ояд