Дил аз тараддуди вхотри з инқилоб барояд

Агар ду рӯзи зи як машриқ офтоб барояд

Магар кунад арақи шарми поки номаи мо ро

Вагар на кист ки аз ӯҳда ҳисоб барояд

Расад ба золими дигари ҳамон захираи золим

Насиб тир шавад пар чу аз уқоб барояд

з моҳтоб кунад шери маст рӯй замин ро

Шаби сиёҳ агар он моҳ бениқоб барояд

Набардааст дил аз ишқи ҳеҷ кас ба саломат

зи оташӣ ки мулоим буд кабоб барояд

Ҳамеша аз нигаҳи гарм ошиқаст бар оташ

Чигуна мӯӣ майонаш зи печ ва тоб барояд

Фиғон ки оташ бе зинҳор чеҳраи соқӣ

Амони надод ки дӯд аз дил кабоб барояд