Ситамгарӣ ки ҷафо кеш ӯст дил бирабоед

Надонам ар ба вафо ху кунанд чаҳ фитнаи намояд

Бутӣ ки бо ҳамаи кини оламяши ошиқу ҳайрон

Худо накарда чаҳ хоҳад шуд ар ба меҳр гароед

Чу умр рафту ваъидам ба қатл дод дариғо

Фузудаманда дигар ки аҳди баст ва напояд

Марои зи пои даровард ва дил хӯрам ки надонам

Пас аз ҳалоки ман оё ғами ту бо ки барояд

Ҳалоки худ ба фироқ ихтиёр кардаму шодам

Ки бе ту марги маро мумкинаст ва сабр нишоед

Ману ғами туу дунёу охирати дгарон ро

Агар малол бакоҳад вагар нишот фазояд

Марои зи хона ба гули гашт бӯстон нафаристӣ

Ки бе туами зи тамошои боғ дил накушояд

Агар ту рӯй напӯшӣ миёни мардуми азин пас

Касе зи шарми ту боғи биҳиштро наситояд

Яке дар баробари воъизи биё ва парда барафкан

Ҳадис ҳур бигӯ дигари ин қадар насарояд

Таҳаммули ғами ҳиҷрони мҷу дигар сафойӣ

Ки ин умӯри худ аз шахс носабур наёяд