Чашму абрӯяш ба қаҳрам дил рибоед

Гавҳару лаълаш ба лутфам ҷон фазояд

зи он ду талхиҳо ба корами барад ва худ ро

Зини ду сад чандон ба ширинӣ ситояд

Он ду ранги ромиш аз нафасам сетанд

Ин ду ранганда аз ақлам задойад

Он ба рухи абвоби тақдимами фарозад

Вена ба гӯши оёт такримам сарояд

Он ду бо дили шқи гумоне май сголд

Ин ду бо ҷони меҳрбонӣ май намояд

Тан аз он то пой дорад май гурезад

Ҷон ба ин то ҷой бинад ме гароед

Нестгар қасди ҷафои он бевафо ро

Аз чаҳ инро баст ва онро май кушояд

Пой то сар дил нишин омад дариғо

Каз мноъти аҳд ёрӣ ме наёяд

Дил ба васлами бози ҷӯ каз ранҷи ҳиҷрон

Беш аз ин биллоҳи магар хӯрдан нишоед

Ҳар чаҳ фармое бипечам сари зи фармон

Ҷузи шикебе ки ҳеҷ аз ман наёяд

Бар миннати дили сӯхтӣ бо васфи сахтӣ

Гар зи ҳолам бо ту кас рамзӣ сарояд

Дар ту кофари дили таваллои сафойӣ

Ҳарки бинад пой то сар ҳайрат ояд