Моҳикӣ дар так баҳр аз садаф

Кард суолии паии касби шараф

Гуфт ки мо ҳар ду ббҳр андарем

Файз бар аз об равон парварем

Зончаҳи ту як қатра нанӯшӣ фузун

Ман хӯрам аз ҳади тасаввури бурун

Лек аз онҷмлаҳ ки ман мехӯрам

Донаи бадали ҳеҷ наме пурварам

Ту ба яке қатра ки дар дили барӣ

Гавҳарӣ аз он ба даруни парварӣ

Кашф кун ин розу марои бозгуӣ

Ончӣ наҳуфтааст дар ин рози гӯй

Гуфт кунӣ оби муҳӣт ар ту нӯш

Онҳама берун кунӣ аз роҳи гӯш

Лек ман он қатра чу нӯшами даҳон

Бандаму созами бадали онрои ниҳон

Ҳифзи вай аз офат нуқсон кунам

Дар дили худ тарбият аз он кунам

Лоҷарами он дона равшан шавад

Мояи фахру шараф ман шавад

Кам зи садафи нестӣ эй ҳӯшёр

Панди садаф гӯш куну ҳушдор

Ин ҳамаи оёту китоби модел

Ин ҳамаи таҳқиқи зи арбоби дил

Ин ҳамаи андарзи бурун аз адад

Каш набӯд роҳ ба поёну ҳад

Дар ту аз он рӯ нанамояд асар

Кати бадал аз гӯш надорад гузар

Ҳарчӣ аз ин гӯш ту ояд дарун

намеравад аз он зи тағофули бурун

Панду насиҳат ба ту зи аҳли хирад

Об муҳӣтаст ки моҳӣ хӯрд

Аз раҳи гӯш ар ба дилати як сухан

зи аҳл дилӣ ояд ва гирад ватан

Бе сухани он дона гавҳар шавад

Коми ду гейтят муяссар шавад

Оре агар сомъаҳ дар кас буд

Як суханаш дар ду ҷаҳони бас буд

Ҳар сифати нек сағир озмуд

Ҳеҷ ба аз роз нуҳуфтан набӯд