Ба назд баҳр дерӣ дид мино

Кишӣшии пер чун кайвон дар онҷо

Шуд он хуршеди рух дар дайри кайвон

Азу пурсед ҳоли чархи гардон

Ҷавобаш ва дод ва гуфт аҳволи гардун

Надонад кас ба ҷузи доноӣ бе чун

Агар хоҳии халос аз мавҷи дарё

Чу мо бояд канорӣ ҷустан аз мо

Гуҳари ҷӯӣ , биё дар мо сафар кун

Амони хоҳӣ , зи баҳри мо ҳазар кун

Дигар пурсед : « эй пери хирадманд

Марои андари тиҷорати даҳ яке панд

Бигӯ то мояи худ зини бизоъат

Чаҳ созам дар ҷаҳон » гуфто : « қаноат

Қаноат кун каз он бо баст шуд боз

Ки кард андари ҳавои ози парвоз

Аз он султони мурғони гашти ънФо

Ки дар қоф қаноат кард маъво

Талаб кун айни иззатро аз он қоф

Ки ҳаст ин айнро манба бар он қоф

Ту вақте сари анқоро бадоне

Ки анқоро ба куллӣ бози хуоне »

Сими навбати сиришк аз дида борид

Чу гардун аз ғам гардун бинолед

Ки : « меҳри осмон бо мо ба кин аст

Фалаки доим ба қасдам дар камӣн аст

Ҷаҳонро ҳаводис май кушояд

Фалаки нақши мухолиф май намояд »

Маликро дар ду байти он пери бихарад

Ҷавоби хуб мавзун дод ва тан зад :