Он шнидстӣ ки арбоб тиҷорат гуфта анд

Меҳр бар духтар манеҳ вари худ буд чун моҳу ҳўр

Мояи шару фасоди аҳли олам духтар аст

Гар буд ширин чаҳ хоҳад хост аз ваии ғайри шӯр ? !

Хобгоҳи духтари покиза рӯй порсо

ё канори шӯй бояд ё миёни хоки гӯр

Маии багазину ҷуфташи соз бо хур

Талаб кун баҳри ваии шӯеи фарохур

Чу афсар дид ки он дар ғунчаи роз

Бадв хоҳад намӯдани рози дили боз

Дамии хуш чун сабо мекард дар кор

Дар оварад ин сухан ӯро ба гуфтор

Ҷавобаш дод к-эии суратгари чин

Сухани ҳайти ҳама хубасту ширин

Ҳамоно номзади гашти он гули андом

Ба шодишоаҳ , пӯри хусрави шом

Марои имрӯзи қайсари мужда Эй дод

Ки фардо мерасад аз роҳи домод

На ман хоҳам ин васлат на духтар

намедонам чаҳ хоҳад кард ахтар

Маро чун дил диҳад кони равшаноӣ

Кунад рӯзии зи чашми ман ҷудоӣ ?

Суханро бар схндон боз шуд дар

Забон бикшод меҳроби суханвар

Замин бӯседу гуфто : « эй худованд

Ту бо шахсе гузин хешӣу пайванд

Ки бошад соя вааш икрнг ва як буи

На гоҳе ҳамчуи муму гоҳ чун рӯй

Шуморо ин санами ҷони сет дар тан

Касе худ чун сипорад ҷон ба душман ? »

Бидонаст афсари рӯмӣ ки бар чист

Мурод аз гуфтани меҳроб бар кист

Сухан пурсед боз аз ҳоли ҷамшед

Ки : « бо ман бози гӯии аҳволи ҷамшед

Биё аслаш бигӯ то аз каён аст

Ки бо фару фарҳанг каён аст

Яқин донам ки ӯ бозоргон нест

Ки ӯро шева бозорён нест

Қадами як раҳи зи кажӣ бар карон на

Ҳикояти рост бо ман дар миён на

Барафканад аз тибқи меҳроби сарпӯш

Бурун зад деги розашро зи сари ҷӯш

Чу меҳроби ин ҳикоятро фурӯ хонд

Хаҷали гашти афсару ҳайрон фурӯ монад

Замонии хираи гашт аз ҳоли ҷамшед

Фурӯ шуд соъатӣ дар фикри хуршед

Сухани боз аз сухан густар напурсед

Аз он хомӯшиаш меҳроб тарсид

Замонӣ мунфаил бинишаст ва бархест

Аз он хилват бар ҷамшед шуд рост

Ки : « шоҳои дарҷи дилро баргушодам

Бар афсар дар пинҳон арза додам

Давои заҳри ҳалоҳил буд , хӯрдам

Алоҷи охирин доғаст , кардам

Фикандам киштӣ ӣӣ дар баҳри хунхор

Надонам чун барояд охири кор