Шодӣ омад аз даруни имшаб ки ҳон ҷон ме расад

Ҷон ба истиқбол шуд берун ки ҷонон ме расад

Ёр чун гесуи кашон дар пой ёр омад з дар

Муждае дили кони шаби савдо ба поён ме расад

Хуши биханд эй дил ки инак субҳи хандон май дамад

Хуш бирақс эй зарраи коинки меҳр рахшон ме расад

Парешону сарв ҷон дода бар бод

Чу зулф омад малик бар поиш афтод

Гули хандон ба зер пар гирифташ

Кушоди оғӯшу хуш дар бар гирифташ

Нишастанд он ду нозуки ёри боҳам

Бар он гулзори рӯҳафзо чу шабнам

Бпрсиднд ҳар ду икдгр ро

Ббўсиднди бодому шукр ро

Хушо он ҳар ду маъшӯқи мувофиқ

Ки биншинанд бо ҳам чун ду ошиқ

Ба мижгон гуфта бо ҳам ҳар ду сад роз

Ба абрӯ карда боҳам ҳар ду сад ноз

Маликро гуфт : « эй рӯй ту рӯзам

Ба шом оварда рӯзи длФрўзм

Мада бар акси хуршед эй гули андом

Сипоҳи ҳасан чун маи арз бар шом

Рухи фаррух чаро май тобӣ аз рӯм

Ба азми боми субҳамро макун шавам

Надонам то кӣ эй умри гиромӣ

Чунин ту дар сафари фарсӯдаи Монӣ

Чу маи рӯзу шаб эй заррини шамоил

Чаҳ тан май коҳӣ аз қатъи манозил ?

Мау хур гарчи дар бар дорӣ аз ман

Надидӣ ҳеҷ бархӯрдорӣ аз ман

Ту чун зулф ар набӯдӣ фитна бар рӯм

Чаро гаштии чунин саргашта дар рӯм

з ҳалвоем ба ҷуз дӯдӣ надидӣ

Зиёнҳо кардӣ ва судӣ надидӣ »

Бигуфт ину сиришк аз дида ифшоанд

Равони ин матлаъи мавзун фурӯ хонд :