Имрӯз буд вақти азои алии Акбар

Сӯзади дили олами з барои алии Акбар

Ҳар кас ки шудӣ толиби дидори паямбар

намекард тамошои лақои алии Акбар

Гардид муҳайёии хазони гулшани эҷод

Аз доғи қади сарви расои алии Акбар

То шоми ғам аз крббло бар сари не буд

Ҷои сар аз ҷисми ҷудои алии Акбар

Чун ҷон ба фидои шаҳи лаб ташна намуданд

Ҷони ҳамаи олам ба фидои алии Акбар

Огоҳ касе нест зи доғи дили Лайлӣ

Дар куну макони ғайри худои алии Акбар

Дар крбу балои коши забеҳи аллоҳ будӣ

То ҳадя кунад ҷон ба мнои алии Акбар

Зарроти ду олами ҳамаи якҷо шудаи ҳайрон

Аз дӯстӣу аҳду вафои алии Акбар

Дар роҳ падар дод сару сарвар дайн шуд

Аҳсанти зи сидқу зи сафои алии Акбар

Умеди шаҳон дар сафи маҳшар ҳама инаст

Созанди макони зери ливои алии Акбар

Ҳмхўобаҳи қабри писар Фотима гардид

Шуд қабри ҳусайн қибла намой алии Акбар

Кун гиря ки то кунҷи шабистони лаҳад ро

Равшан кунӣ аз нуру зёии алии Акбар

Хӯни дили Лайлӣ ки шуд аз дидаи равона

Гардид шаби айши ҳинои алии Акбар

Зайнаб ба тани худ зи мҳни сохтаи сад чок

Пероҳани тоқат чун қабои алии Акбар

Пайваста ба сина занад аз ғуссаи сакина

Дар Марӣа аз крбу балои алии Акбар

( сомит ) накунад шоҳии кунин таманно

Гардад чу саги кӯии гадои алии Акбар