Ҳамчуи мардони як қадам дар роҳи дайн бояд ниҳод

Дида бар хат « ҳудои ллмтқин » бояд ниҳод

Чун зи роҳи гулбун « тўбўои илои аллоҳ » омадӣ

Пой бар фарқ « атинои тоӣъин » бояд ниҳод

Чун хар даҷол нафаст шуд асири ҳирсу оз

Баъди азин бар мураккаби тақвияти зин бояд ниҳод

Тавбаи ?ути рӯҳи аломини дони нафаси шористони лут

Дар мисли шабаҳи ҳақиқатҳо чунин бояд ниҳод

Ҳафт шористон лутаст нафаси ту вақти сухан

Ҳамчуи мардон бар пари рӯҳи аломин бояд ниҳод

Об аввал дод бояд бӯстонро рӯзу шаб

Вонгаҳеи дил дар ҷамоли ёсамин бояд ниҳод

Нафас фиръавнасту дайни Мӯсоу тавба чун Асо

Рух ба сӯии ҷанги фиръавни лъин бояд ниҳод

Гар Асои тавбаи фиръавни лъинро бишиканад

Шукри онрои дида бар рӯй замин бояд ниҳод

Гар ту хоҳии нафаси худро мустаманд худ кунӣ

Дар кунад ишқ « бисмии аллоҳ » камӣн бояд ниҳод

Дафтари исёни худро сӯхти хоҳигар ҳаме

Дафтари ишқи бутӣ дар остин бояд ниҳод

Хоҷаи пиндорад ки андари роҳи дайни мари табъ ро

Бо кабоби чарб ва бо лаҳми самин бояд ниҳод

Не ғалат кардӣ ки андари тоъати ҳақи дайнат ро

Бо либоси жандау нони ҷӯин бояд ниҳод

Неи турои табъ ту мегуяд ки : гӯши ҳуш ро

Бо навой мутрибу савти ҳазин бояд ниҳод

Он тании каши хуби прўрдӣ ба дӯзах дар ҳаме

Дар даҳони аждаҳои оташин бояд ниҳод

Ҷойгар ҳуру ҳарират бояд андари тори шаб

Аз ду чашми хештан дар смин бояд ниҳод

Гар ту хоҳии зоҳир ва ботинат гардад ҳамчуи тир

Дар саҳаргаҳи дидаро бар рӯй тин бояд ниҳод

Аз хабисот ва хабисин гар бипарҳезӣ ҳаме

Рӯйро бар таййибот ва таййибин бояд ниҳод

Сари бисмии аллоҳ агар хоҳӣ ки гардад зоҳират

Чун сенаеи аввали алқоби син бояд ниҳод