эй лаъибати софии сифот эй хуштар аз оби ҳаёт

Ҳастӣ дарин охири замони ин мункиронро мӯъҷизот

Ҳам дидаи дории ҳам қадами ҳам нури дории ҳам зулм

Дар ҳазли ваҷд эй муҳташами ҳам каъбаи гардии ҳам манот

Ҳасани турои байнами фузуни халқи турои байнами забун

Чун омад аз ҷинати бурун чун ту нигорӣ бе барот

Дар ноРом аз гулзори ту безорам аз озори ту

Як дидан аз дидори ту хуштар зи кули коинот

Ҳар гуҳ ки бигушое даҳан гардад ҷаҳони пари Настаран

Бар ту сано гуяд чу ман регу мтри сангу набот

Олӣ чу каъбаи кӯии ту на хокпоӣ рӯй ту

Бар ду лаби хушбӯии ту ҷонро ба дил дорад ҳаёт

Бурҳони он нӯшин лабат чун рӯз гирданд шабат

Ваон холҳо бар ғабғабати тобон чу аз гардуни бенот

Бар мо лабат даъват кунӣ бар мо сухан ҳуҷҷат кунӣ

Вақте ки ҷон ғорат кунӣ чун суфиён дар даҳ салоат

Боз ар бикуштӣ оҷизӣ бинмоӣ аз лаби мӯъҷизӣ

Чун аз ъзӣ набӯд ъзии лоро бизан бар рӯй лоат

Ғмҳот бар мо ҷумла шуд Бағдод ҳамчун ҳала шуд

Як дидаи ӣнҷо диҷла шуд як дида онҷо шуд Фурот

Ҷони сенаеи мари туро аз ваии ҳазар кардан чаро

Аз ту гузар набӯд варои ҳам дар ҳаёт ва ҳам мамот

эй чун малики гуҳи сомрии вай чун фалаки гуҳи соҳирӣ

То бар ту хонам як сиррӣ « албоқӣоти алсолҳот »