эй марои ҳам қиблаи ҳам молики рқоб

эй ба чархи ақлу дониши офтоб

эй ки аз девони муншии азал

Шуд « вафое » вафодорати хитоб

эй ки гулзори бадеъи назм ро

Обёрӣ карда калакат чун саҳоб

эй ки пеши раъй ва рӯй равшанат

Рӯзу шаб дар саҷдаи моҳу офтоб

эй ҳумоюни нома ӣ Аммони ъиўн

Каз муҳӣти хотирати ҷусти иншеъоб

Чун ба ман оварад пайки неки пай

Хонд ӯро фасли фаслу боби боб

Тоби хаташ шуъла зад бар чашми ман

Ончунон каз чашми меҳри ангези доб

Рехти ҷзру мади лафзу маънӣ аш

Дар канорам дар ҷаҳон дар хўшоб

Кард фаррухи лафзаш аз фархундагӣ

Ҷони Форси тоза чун аҳди шабоб

зи истиороташ чу гаштам бо насиб

Дар сухан санҷӣ шудам комили нассоб

Дар фунуни фаслу абвоби ҳукм

Буд монои дафтари фасли улхитоб

Машки соеи мидодаш нофа дид

Машк нобаш шуд дубораи хӯни ноб

Ҳарки дид он нофау гуфтору хат

Гуфт « мозои анаи шии ъҷоб »

Ин сухангӯ кист ёрб каз дамаш

Мағзи гетӣ пар шуд аз буии гулоб

Ин « вафое » қиблаи гоҳ « Форс » аст

Каз фусуни оташ бар ангезади зи об