Шаҳ дайн гуфт ба тани захми маро , марҳам азуаст
Шукр ӯро ки марои аҳду вафои муҳкам аз ӯст
Ғамӣ ар , ҳаст марои шодам аз он кон ғам азуаст
« ба ҷаҳони хуррам аз онам ки ҷаҳон хуррам азуаст »
« ошиқам бар ҳамаи олам ки ҳама олам азуаст »
Басӣ аз марги азизон шудаи корами мушкил
Дил ба ҷузи кушта шудан нест ба чизеи моил
Шӯри ишқӣ ки маро , дар сару шўқист ба дил
« на фалаки рости мусаллам на маликро ҳосил »
« ончӣ дар сари сувидоӣ банӣ одам азуаст »
Шавқи ҷон бохтанами шоҳиди хуши мисоқист
Бигузарам аз сари ҷон кин равиши мштоқист
То марои ишқ ҳусайнаст ва ба тан ҷон боқӣаст
« ба ҳаловат бихӯрам заҳр , ки шоҳиди соқист »
« ба иродат бикашам дард , ки дармон ҳам азуаст »
Гуфт агар бар сари ман тир чу борони борад
ё фалаки доғи азизон ба дилами бигузорад
Бода аз мстбаҳ ӣ ишқи маро хуш дорад
« ғаму шодӣ бар ошиқ чаҳ тафовут дорад »
« соқио бода бидиҳ шодии он кин ғам азуаст »
Тири адуон ба камонҳо ҳама дар , зиҳ бошад
Захми пайкон ба танам аз , ки воз ма бошад
Назари дӯст чу бар ман мутаваҷҷеҳ бошад
« захми хунинам агар , ба нашавад , ба бошад »
« хунаки он захм ки ҳар лаҳзаи маро , марҳам азуаст »
Ҳар ки мастона наад пой ба майхонаи умр
Лоҷарам пар кунадаш соқӣ , паймонаи умр
эй « вафое » чу бирезад , пари парвонаи умр
« саъдё чун бикунади сайли фанои хонаи умр »
« дили қавии дор , ки бунёди бақо муҳкам азуаст »