Ҳамд беҳаду саноӣ бе адади мари ҳазрати парвардгориро ки аз як қабзаи хоки намноки сад ҳазорон ҳазор тӯтии лисон дар нутқу баён ба фасоҳат дар оварда ба хон « Фтборки аллоҳи аҳсани алхолқини раби Алъоламин . » ,
Ва тҳиту дуруду салом ба адади анфоси алоном бар равзаи мутаҳҳари пешвои аҳли яқину Сайиди алмрслин « ва мо арслноки алои раҳмаи ллъолмин » бод то ба рӯзи ҳашар ки « ани аллоҳу млоӣктаҳи ислўни алӣ алнабӣ » .
Аммо баъди рӯзӣ бо дӯстон беағёр дар айёми баҳор ба ҳукм « Фонзри илои алосор » гузарӣ ба бӯстон иттифоқ афтод ин ҷамоати алҳоҳ бисёр карданд ки аз ашъори ҷадид ба самъи мустамеъони расон ки дар бӯстони гули тозаро ҳол дигараст . Ин фақири ҳақир ба ҳукми зарурату поси анфоси ёрон аз ҳуққаи даҳон , тарҷумаи лисон ба самъи маҷлисёни расонидам , мафҳуми ин қавм наёфтам .
Ногоҳ шахсе аз ашъори мавлонои убайди зоконӣ - ғФроллаҳ - дар баён оварад . Аҳтрозу башшошат дар ботинҳои ин тоиқаҳи пайдои гашт ва ин навъи суханро нақл маҷлис сохтанд . Бо худ гуфтам ки эй дарвеши ин ранҷ кашӣдану санъату нозукӣ дар ашъори пайдо кардани камол ҳамоқатаст , ҷома ба андозаи тани халқ мебояд дӯхт .
Хостам ки монанди суханҳои мавлонои убайди достонии тартиби созам . Аз рӯҳи пари футуҳи авлиёъи илҳом ба дил бечора расед ки « алҳёءи ман алоямон » бози тааммул бисёр кардам .
Бар хотири ин ҳақир хутур кард ки монанди суханҳои мавлонои бсҳоқ , атъима Эй бисоз ки мазоҳӣаст мубоҳ ва дар силки ин оят дар омада бошӣ ки « ва аммо бнъмаҳи рбки Фҳдс »у дигар « ан тъдўо наамма аллоҳ » ва ба шукри неъмати парвардгор машғӯл гашта бошӣ ки « ани ашкри нъмтки алтӣ . »
Чун Аштҳои ин ҳақири ғолиб буд . Ба табъ « лӣни шкртми лозиднкм » ин достонро банно кардам .
Ани шоءи аллоҳи ҳамаро аз маъонии ин ашъори ҳаззии комил каромат гардад ба ҳурмати ин оят ки «у лаҳми тайри ммои иштҳўн . »
Аллоҳами арзқнои лҷмиъи алмўмнину алмўмноту слии аллоҳи алии Муҳамаду ?алаи аҷмъин .