Нагардад ёрб ин фархундаи манзил , холӣ аз меҳмон

з рӯй чун гули ёрон буд пайвастаи гулрезон

Набошад бар дару девори он , ойӣнаҳо ҳар сӯ

Ки ҳар як ҳаст чашми интизорӣ бар раҳи меҳмон

зи бас афтодааст айвони ин зебои банно , дилкаш

Бичишам дилбарон монад , ки бошад туррааш мижгон

Аз он чун хонаи ойӣнаи лабрез сафо бошад

Ки равшан шуд чароғаш аз сафои мақдами ёрон

Дар он аз боди дасти афшонии рақси нишоти дил

Аҷаб набӯд , фитодаи мавҷ агар бар шишаи алвон

Биравӣ икдгр ғалтид дар боғаши гулу сунбул

Ту гӯйии ин чаман хӯрдааст , оби гавҳари ғалтон

Азизон чун зи ман ҷустанди таърихи баннои он

Бигуфтам : « боди ин зебои иморати маҷмаъи некон » !