Дареғ аз шамсаи айвони исмат

Ки то ҷовиди рух пинҳон намӯда

Чароғи дудмони неъмати аллоҳ

Ки шамъаши меҳр буду моҳи дӯда

Сабои кӯ каз ҳарими иффат ӯ

Ба ҷои гирд бар ваии машки суда

Ки тобри ҷои хирмани хирмани машк

з хокистар бибинад тӯдаи тӯда

Фалаки гӯи хок бар сар кун ки давраш

зи тораки афсари давлати рабӯда

Замон бар боди даҳ гӯи хирманаш ро

Ки гетии кишти иқболаши дуруда

Яке ойӣна буд аз ҷавҳари рӯҳ

Валек аз ранги савдои нои задуда

Ба қасд ӯ чу савдои хасми ҷонӣ

зи посаши дидаи ҳикмати ғунуда

Ба ҳар заҳрӣ ки раҳ май бардаи савдо

Мизоҷашро ба он май озмуда

Чу май дида ки теғаш коргар нест

Ба он шуғл иҳтимомаш ме фузуда

Ба кораш карда заҳрии охири кор

Ки ҷузи ҷон доданаши дармони набӯда

Агар май баст бар худ роҳи савдо

Дар ин фитна кӣ мешуд гушӯда

Накарда ҳеҷ кас бо душмани хеш

Чунин бе ваҷҳи кори носутӯда

Ба ҳар ҷо гӯш карда баҳри таърих

Замонаи ин ду мисраро шунӯда :

Чаҳ дода бе сабаби савдо ба худ роҳ

Чаҳ биҷои қасди ҷон худ намӯда