Илоҳии синае даҳ оташи афрӯз

Дар он синаи дилӣ ваон дили ҳамаи сӯз

Ҳар он дилро ки сӯзӣ нест , дил нест

Дили афсурдаи ғайр аз об ва гул нест

Дилами пари шуълаи гардон , синаи пурдӯд

Забонам кун ба гуфтан оташ олуд

Каромат кун дарунии дарди пурвирд

Дилӣ дар ваии даруни дарду буруни дард

Ба сӯзии даҳ каломамро равое

Каз он гармӣ кунад оташи гадоӣ

Диламро доғи ишқӣ бар ҷабин на

Забонамро беоне оташини даҳ

Сухан каз сӯзи дил тобӣ надорад

Чакадгар оби азу , обӣ надорад

Дилӣ афсурда дорам сахт бе нур

Чароғӣ зу ба ғояти равшании давр

Бидиҳ гармии дил афсурдаам ро

Фурӯзон кун чароғ мурдаам ро

Надорад роҳи фикрами равшаноӣ

зи лутфат партаве дорам гадоӣ

Агар лутф ту набӯд партав андоз

Куҷои фикру куҷои ганҷинаи роз

зи ганҷи роз дар ҳар кунҷи сина

Ниҳодаи хозини ту сади дафина

Вале лутфи ту гар набӯд , ба сади ранҷ

Пашизии каси наёбади зи онҳамаи ганҷ

Чўдр ҳар кунҷ , сади ганҷинаи дорӣ

намехоҳам ки навмедам гузорӣ

Ба роҳи ин умеди печ дар печ

Марои лутфи ту май бояд , дигар ҳеҷ