Сафарии ҳукми обишхурам аз симнони рахти иқомат ба рай кашид , ба дастури асфори собиқа дар ҷавори марҳӯми фозили хон ки марои меҳрбони худованд буд воин бандаи хоксор низ мамлукии иродатманди мақомати ҷустам аз съоит арбоб кеду асҳоби ҳасади поки равону софии замири шаҳриёрӣ аз ваии мукаддар буду хонау мстғлотш ба забти девони муқарар . Бо чиҳил нафари бастау пайваста дар тарафӣ аз аммороти хориҷаи мирзои зини алъобдин кошӣ манзил дошт . Зарфияти макон бо хуишони кошона вафо накардӣ то ба заҳмати меҳмону бегона чаҳ расад . Аз боби зарурату тшўири давлати ҳузураш бар худ ҳаром кардам ва беиҷозату ризои саркораш ба табдил мақом фармуд , имшаб бо ту корӣ воҷиб дорам , агар то ним соъат аз шаби гузаштаи фароғати хост , албата шарафёб ҳузур хоҳам гашт , волои фардои субҳи давлати дасти бӯс ҳосил хоҳад шуд . Нмидонми маҷоли мақолӣ ки қарор буд аз боби саркори сайфи аддавлаи мирзоу камтарин бо наввоби бҳоءи аддавла дар миёни оранд бар забон омад ё на ? ба Муртазои алӣ қисм мехоҳам робитаи иродати хоксору илтифоти эшон устувор монад , воло бо вуҷӯд бе гуноҳии сари мўӣии тазалзул ва андеша надораму мухосима бо абнои мулӯки ор кас нест , зиҳии саодати он кучак ки хасм бузург дорад , гар бикашам зиҳии тараби вари бикашади зиҳии шараф .