Сипоси бори худоиро он кӯдаки хаста ки дилҳо аз оризаи хеш ба ғамҳо баста дошт арақ кард ва рамақ ёфт . Хотирҳои пароканда фароҳам омаду ғлботи ромиши мзили андӯҳу ғами гашт . Нисбат ба рӯзҳои дигар хеле осӯдааму тозаи тоза бо бе ба анҷуману лабӣ ба сухани гушӯда . Поки яздонро аз шифои ин нодарраи фарзанди барӣни бандаи дарёи дарё сипосасту миннати ъаноёти ғайбӣаи олами олам бар змти ҳақи шинос . Қатъи назар аз инки доғи фарзанд душворасту бадрӯди пораи дили ширинии зҳргўор , ин Тифлро аз рӯй фитрати гавҳар ва ҷавҳарӣаст ки дар умрҳо ҳурмон ӯ таскин дил натавон карду мўӣӣ аз фарқ ӯро бо сад ҳазор зодаи гули чеҳри сунбули мӯии муқобил , байт :

Чун медонам ту низ ба меҳр ӯ дарбандӣ ва аз навид саломаташ хурсанд аз дар эълом ба нигориши ин ду ҳарф иқдом рафт .