Қиблаи ман рӯзи қурбони қурби қурбӣ даст доду хости поки яздонам бо хулони ин хитта нишаст ангехт . Гўӣии зулҷаноҳ аз майдон омад ё Убайдуллоҳ дар айвон шуд . Зану мард пиромн гирифту ҷуфту фардам дар доман овехт . Ин роҳ оварад сафари хост ва он дар боист ҳзри ҷуст . Яке занбил дар юза кашидау дайгарии оҷил ҳар рӯза талабед . Писар аз бахтӣ ва бора гуфту духтар аз гулу гӯшвора , хона аз бори ёрони ом ҷӯш омаду ғлботи талаби стўоти адаб фаромӯш фармуд . Аз каф бе зрчаҳи барг ва соз ояд ва аз мурғ бе пари кадоми парвоз ? илзом рӯсиёҳӣ кардам воқдоми узрхоҳӣ . Маъзирати судии надоду мғдрти беҳбӯдӣ , оштии соз масоф овараду сафои сомон хилоф гирифт , байт :

Саранҷоми мардӣ ки аз мансӯбонаст ва ин рамаро чӯпони ҳамаро паймони асъоФи амли басту мурғи ҷони мискин ба ҳазор лӣату лаъл аз чанг эшон раст . Пас аз ҳурмони момўлу фиқдони масъӯли ин шнът бебанд ва борӣ зад , ва он лаънати аёли озории сурӯд . Вҳмчнин бар хиёнати мо диққат ҳо гирифтанд ва бар ҳасрати худ риққат ҳо намуданд , рӯзии ду аз сӯзи дили лабҳо обила ҳо дошту ҷонҳо ба ҳикояти ҳурмони гилаҳо , андаки андак ба қнбрки бозӣу чнбрксозӣ қалъи мавод муғоират кардаму қатъи фасоди мноФрт , тарк ҷафо карданду барги сафо соз овараданд , мисра : ҳурёни рақси кунони соғар шукрона заданд .

Ва аммо қиссаи зиндагонӣу ғуссаи Комронӣ ба фари анояти яздону ъзи тавваҷуҳи ҳазрат , гандум ё ҷӯи луқма ноне ҳасту куҳна ё нави хирқау тилсонӣ . Вомӣ надоранд корӣаст венаи эшонро бо каси шуморӣ . Ҳаргизи ҷузи фироқи фарзандони одами дил Муродӣ напухту хотири алобстн ба мардӣу растан аз ҳар гарму сардӣ , баст ва кушодӣ нахост . Бори худоро сипос ки худро ба шумо бастаему ҷузи арвоҳи макрам аз ҳам гнони гусаста , вақтаст ки пои қаноат дар домони саломати кашем ва ба кунҷи фақри андар , холӣ аз ҳар мохўлё иқомат варзем магари хусрони мозиро ҷабронеи хезаду даврӣ ки шитобаш чора насохт дирангаш дармон кунад . Шеър :

Марҳӯми ҷинати макони ҳоҷиро бо ман назарҳо буду ҳумоюни анзорашро асарҳо , аз дар маънии тарбият ҳо карду тақвият ҳо фармуд . Ин мояи нуқсон ки бинӣ аз кам кориҳои мост , на ғами хориҳои ӯ , мисра : ҳон то чаҳ кунӣ ки навбати давлати тест .

Соликии сусти ҳанҷораму толибии мунқатиъи рафтор , бар рухи ҷамодӣ арродааст , аз он дар гул мондааму киштӣ дар хушки ронда ба таноби тавваҷуҳ аз хатар баркаш ва агар наёрӣ ба ёрии чора дигар кун . Ҷаноби фалонро мамлуки он халқ ва хуему мафтӯни он рангу буи . Ҳазраташро ба ҷон бандаему хаёлашро аз дили парастанда . Кӣса анъомӣ бидон сон ки паймон рафт ба меҳраш дар ҷайби вбғли пурварам ва чун ҷомаи каъбаи нафии ҳурматаши хилоф ва халал донам , мисра : меҳр Меҳрӣаст ки чун нақш ҳҷрмӣ наравад .

АлиФони доираи арвоҳро саф то сдрўсҳо то бадари арзи ниёзӣ аз ин хоксор иқомат кун ва агар тарки ҷудогонаи зриътро эродии созанд ба узрҳои зебои ғаромати каш , судӯри аҳкому руҷӯъи хизмати мавқуф ба лутф саркораст , мухторанд .