Ҷаноби мавлои ростини ҳоҷии Муҳамади асмъилро мухлиси ҷон дар остинам . Фармони обшхўрдми соли гузаштаи рахт аз ҷндқ ба симнон кашид шаҳри зии ҳаҷ ба ҳукми ҳаракатии равони оғол аз асмъили ранҷида бетадоруку дрбои осоиши бӯсаи андеши дорои Тӯси саломи аллоҳи алайҳи омадам . Сими муҳаррам рӯй бар остону сар бар осмони судам . То акнӯн ки дуюм шаъбонаст дар ин баланди остони нойиби алзёра дӯстон бӯда ва ҳастам . Ҳавасу хаёлами ҳамаи он буд ки модом ҳастӣ ин мӯии зи нах ки дар рӯсиёҳӣу ранги зардӣ сипед афтод ҷоруби ин фаргоҳ бошад ва пас аз астиъоби марги пайкари охшиҷии ниҳоди хоки ин хуррами пешгоҳ . Вале ончӣ пайдост то худ ду се бомдоди дигар бар назми аҷороти амлоки мухтасӣу қарори қисту дастури алъамали фарзандии Аҳмади таъйидии устувор аз тавваҷуҳи яздоне ъзўҷл нахоҳам , ором ва озод наёрам зист . Ин рӯзҳо бад-ӣни андеша ки алии алоҷмол ишоратӣ рафт сиблати раҷъати вштобро бар иқомату диранг пешӣаст .
Умедворами ду се моҳӣ беш дар симнони маъаттали кори қавому қарор дар бои зиндагонӣ ва зист нагашта тавфиқ бозгашт ёбам , воншоءоллаҳи иншоаллоҳ бар ойину ёсои Аҳмадии слии аллоҳу саломаи алайҳ ба хок дар оем ва аз хоки броим . ӣнқадар бидон ки аъмоли хайри ончӣ аз ман дар вуҷӯд ояд ту бародарвори анбозии чўнонкаҳи туро дар мросӣу мавқӯфоту дигари чизҳо ки сӯрат шаръ дорад саҳим сохта будаму ҳисса бе иҷрои миннат , бе таманнои талофӣ ба ту пардохта , дар зиёрату дуоу амсоли он низ анбозӣу дмсоз . Дар изои ин мухтасари хизмати ҳеҷ таманно ва таваққуъӣ надораму чашми истифои ҳазз ва таматтуъӣ нахоҳам , магари поси вадиъаи меҳру ҳифзи алғиб ва баъзе ашъори илҳоқ ки аштбоҳои ҷузви абёти музахраф шуда , ба тасдиқи фарзанди аршади мирзои асмъил аз девони худ берун кардан . Агар чаҳ парвардаи табъ ва оварда хуии ману амсоли ман ҷузви атолот изофӣаасту фаръи изофати лотоилаҳ , вале порае мнҳўлоту маҷъӯлоти хому сард ба номи ман мактуб афтод , ки дар ду кайҳони моя рсўоӣӣаст , ва ҳар крои қӣроти вории тамизи ғс ва самин сухан бошад , ин ду ҷинси баён аз ҳам ҷудотавонад сохт . Чун ту дар тадвини ин Аштоти ранҷии фарау фаровони бардае розӣ ба кост ва фузуд ва кошт ва дуруд нахоҳӣ шуд .
Хоҳишмандами дарин мавриди корбнди хилофи нафаси шӯйу маро аз ин Фзиҳти осӯдау озодсозӣ . Порае ашъори аҳмдоу ғайра аз қумоши қитъау рубоӣу навҳа , фарзандони Аҳмаду хаста барои шумо ҷамъ карда буданд . Агар токунӯн чашм сипор ва гўшгзор науфтода аз эшон бихоҳед ва бигирӣд . Ман ҳам ду ҳарфии маъаади матлабро дар қалам оварадам . Ҳоҷии ҷони ду ҳазор динор ба ҳукми ваъдаи моли мейри ҳасани хон бар зимма манаст . Албата ба духтару писари он марҳӯм бирасон ва хат расед дарёб ва ба Аҳмад бидиҳ ва аз ӯ бихоҳ . Инро ҳам бидон ки аз аҳди вуруди худоами аҷали Амҷади вазири низоми доми иқболаи ғолиби авқоти саркори қибла гоҳе ҳоҷии хони зайди маҷдаи маро аз худ давр намесозад ҷои шумо бисёр холӣаст . Рӯзу шабии чароғи ниФрўхт ва соя нияндохт ки базми суҳбат ба мҳомди аҳволат холӣ бошад .
Фурӯғи дидаи чароғи дӯдаи Муҳамади қулии хон бо шумо камоли муҳаббат ва меҳрбонӣ дорад . Бегоҳу гоҳи машқ таҳрирӣ мефармоед , вале ба мадлул бенасибаст , онкӣ дар охир ба яғмо мерасад навъе ки ӯро бояд ва аз ман ояд тасаддӣ тарбият натавонам кард . Магари мазоёии истеъдоду лаёқати эшон навоқиси иҳтимому муҷоҳидати маро дар ҳақи худ ҷуброн созад , хадамотро мутарассидам . Дувуми шаъбони 127