Роди устоди заррини хомау бузурги сарвари рангини номаи мирзоу ҳоҷиро дидаи сои хомау шастами бӯсаи озмои номау даст . Даст навишт шаҳди сиришт дар номи ду меҳрбони дӯсти озин ва ороиш ӯст , кричаҳ бедаричау осмона бе фурӯғи тираи рӯзонро ба фари чеҳри меҳри афзойу дурахши дидори партави бахшои хеши шарми мшкўии парвиз ва ҷамшед овараду озарми коху кӯии моҳу хуршед , рўшноӣӣу тоб аз ҳар роҳу рахнаи сояи афканду тирӣу торӣ аз ҳар муғоку дахма моя пардохт . Зинҳор ба кори ман андари пиндор фаромӯшӣ мабару хурдаи хомӯшии мгир ки поки яздони раҳеро бо ҳамаи оку оҳӯи ин ду хуии меҳри пардоз дар об ва гул насиришт ва ин дўрои кӣнаи ангез бар ҷон ва дил нанавишт . Пӯри Марям бо ҳамаи рустагиҳои аз худу бастагиҳо бо худоӣ бар яке сӯзан ки худро дуздида бар ӯ дӯхта буд домон бе зории ниФшонд бо он пешинаи паймону деринаи пайванд ки гавҳари санг ва санадон дораду пурвази банду зиндон кӣ ва куҷо тавонад шуд , раҳе аз ту фаромӯш кунаду хомаи рози пардоз аз фасонаи меҳру таронаи ёрӣ хомӯш хоҳад , бозуии ҷавони неруии перии он дасти нигоришгарро сахт бар тофт , дстўори бргрдни басту панҷаи замингирӣ он калаки шевои офарид ба дастону дастӣ ки талхтар аз он нишоед бар ангушт пай буриду не дар нохуни шикаст , бо ин чашми шаб пурҳ диду даст бар тофтаи шаст , варои пароканда , мағзу рони осемасор ончӣ дил хоҳад нигошт натавонаму ончӣ нигоштани ёрам дил нахоҳад . Ҳону ҳон то худ аз ин хурдаи ҳуш боз набарӣу чашм боз напӯшӣ , ки муфт равон ошуфт ман бо гуфт гуҳари сифти ту ҳар гӯна гуфту гузор ва навишт ванигор аз ҳркоми равед ва аз ҳар калак зояд . Агар ба тозагиҳои фарҳанг ё гарони моиагиҳои гавҳар ё дили бардагиҳои рехти дорои баҳрау бахши зибоӣӣу худованди ахтару бахт шиўоӣӣ набошад ёрон донист ва дидро нохунаи чашм ва ҳазор пой гӯш хоҳад буду ҳуши пардози мағзу бори ҳуш . Имрӯзи нигориши дилпазиру гузориши ҷони шикори турои зебад ки хомау шасти соҳибу Қобӯси дорӣу номаи вдсти собӣу Ковӯс .

Агар ҳама ҳастӣ дар ҳушёрӣу мастии калак ва паранд аз чанги нҳлӣ , ҳамеи гумон фузӯнӣ мабар ки боз камаст ,у чашму гӯш ёрон дид ва шунидро сардӣу сирии азони афсонаи чоҳу шабнами нахустин манам онкии Ҷайҳуну ҷай аз ниҳоди ҳеҷ сайрами дайру зуд оз оварда он хомау шаст боз наёрад нишонд ва бар ҷои пораи прндӣ чанд агар дарёи борҳои гузораш аз хоки раии зӣ дар ховари дуоне , шоди хости тФсидаҳи равонам ҳамчунон киштӣ бар хушк хоҳад ронад .

Ҳоҷии ҷони фасонаи гўӣӣу баҳонаи ҷўӣиҳои бачаи чашмаки бозро шунидам . Поки яздони моро аз об ва гул пардохту худованди ҷону дили сохт ва аз он пойгоҳи баланди мояи бад-ӣни ҷойгоҳи пасти пояи андохт то дар торикии рўшноӣии ҷўӣим ва аз бегонагии роҳи ошноӣии пўӣим ва аз байғӯлаи ношинохтиҳо пай ба бунгоҳ шносоӣӣ барем . Бори худоӣ огоҳасту поки равони бузургони гувоҳ ки нахустин рӯзгорон ки падару модари ин писарак бо раҳеи рой иктоӣӣ заданду хўшбои длрбоӣӣ , медидам кадоми андешаи ин бешаи карони шоху решаро пеши пои он шаби бораи воин соя параст гузоштау басту кушоду ситад ва дод кадомин пиндошт ва ингошт он се бегонаи сими бораро бар ошноӣӣ ман дошта , вале чун гуноҳи набӯдау буза даст нонамӯдаро овез ва гирифт ойин ҳунармандон нест бидон уфт ва андозу пару парвоз ки дидӣ забон аз накӯҳиши хомӯш , чашм аз зишт дидани фароҳам , даст аз андоз ношоисти баста , пой аз пўиаҳи ноҳамвори шикаста , дил аз андешаи олоиш бар карон , равон аз сголши почаи палаштиҳо пардохта . Колоу рахти болоу пасти ончӣ буд ба канкоши мард ё зан супурдем . Симу зар аз се то сесад ҳар мояи боғу дарахт ва пас андоз зиндагонӣ ва зист аз ҷндқ расед корсозӣ мард кардем , сиёҳаи зрўи коло ба гуфта зану хўшнўдии шавҳар ба ин бачаи чашмаки боз супурда афтод . Порае чизҳо ки ба чашми андари гиромитар буду дидау дилро бидон зӯдтар аз дигари чизҳо ниёз афтодӣ . Бачаи чашмаки бозаши поси дори нимаи ҷомау рахту болои пӯшро хотуни мардонаи пӯши паймонаи нӯш боло гирифт . Панҷоҳ ё шаст тӯмони тнхўоаҳро хоҷаи почаи палашт ба шӯхи чашмӣу сахти рўӣии перояи тан ва туаш фармуду сармояи мағзу ҳуш . Рӯзӣ бар ҳанҷор афсона гуфтам ду се соли афзӯни гузашт то фарзанди турои пдрсори андӯҳи озмои парасторӣу парваришаму атобаки вори тёқи гузору поси андеши роҳу равиш , подоши ин мояи дарду ранҷро даст ранҷ нахоҳам . Рахту ҷомаи бурдан , зару сим хӯрданро ки коми хоҷа ва хотун афтод чаҳ номи нуҳуму биғораҳи ёрони дониш ва дидро чаҳ посухи даҳум ? пери почаи палашти оринҷи сутун занах кард ва дар зону аз пас пушт гузаронидан ҳамсанги малахи гашт ки магар нашунидае то бозорён гӯйанд музди хрчронӣ харсаворӣаст .

Мо нахустин рӯз ки пайвандомезу овез устувор кардем бузу мяши бегонау хеши дорои кешу риши худованди пасу пеш ҳар чаҳ буд ҳар ки буд дар бастаи як руста ба басту кушоду супурду ниҳоди ту бозмондим . Бо як шаҳри наринаи зуди ҷуфти модинаҳ дар сифт ва хуфт бекобӣн ва сипору спўзи муфт , дигар чаҳ гўӣӣ ва чаҳ ҷўӣӣ . Умедворами бори худои подошу кайфари мо ва ӯро дайр ва ё зуд дар остин нааду миёнаи ман воин гуруҳи шбораҳи довариҳои ростин фармоед . Чун чашмаки бози деринаи рӯзи хотуни вору хоҷасор мҳрсўзу кӣна туз набӯду меҳру овезӣ ба ёсои дуздӣ дару ойини зани бмздӣ бар фарохи рӯдау сина сӯз надошт гуфтам тавонад шуд ба дигари коло ки волотар аз ин буд ва чун поини хеш боло гирифт ҳаст ва буд фармоед ва бе таронаи тлолоу фасонаи ълолои дилу дасти бад-ӣни чашмак ки маро чашмасту ҷаҳонро пашми нёлоиди ин бачаи пари орзӯу зол то се ҳеҷ сайри ҳам ин шуд ки дидӣ ва он гуфт ки шунидӣ , шеър :

Ҳазор афсӯси оғози суханҳо ки перояи даҳанҳосту сармояи анҷуманҳо аз он хоҷаи почаи палашту хотуни шбораҳу бачаи пдрсори хуии гзорндгии хосту хомаи нигорандагии хастагӣ бар тандурустӣ даст ёфт вногзиронаҳи розӣ чанд ки ромиши сози дилҳосту тимори сўзтнҳо дар пой рафт . Ба хости худоу дасти ёрии бахти дуюми бора ҳар ки бора дар зин кашад бекост ва фузуд чашм сипору гӯш гузор хоҳам дошт ва ин кори ҳам паҳлавии дигари кирдорҳои эшон дар паҳнаи рӯзгор ёдгор хоҳад монад .