Хоксорони нўозои имрӯзами оғози бом то акнӯн ки наздик шомаст ба кӯии андари буии хуҷастаи дидори саркори саркори ҳоҷии мехи доман буду каманди гардан , пеш аз онкии шимолаи ховари базми афрӯзи шабистон бохтар ояду рӯзи умеди ин баргаштаи ахтар аз шаби тории тира тар гардад , сркорхон ба дастури дигари рўзҳом ба фаргоҳи баланди даргоҳ хеш хонд . Нофармониро пӯзиши андешу баҳона ҷӯй шудам . Магари фари пайвастагии хезад ва аз банд ноӣ Фрсои длнгронӣу чшмдошт рустагӣ зояд . Рӯз бегоҳ афтоду боз аз сркорхони пайк ва паём расед , забони пӯзиш баста монаду пайванди умед аз навиди дидори ёрони гусастаи ноком . Эшонро пазириш фармой кардаму ранҷи даврии шуморо ба дидори ваии дармони поки яздонро савганд ки бандагони ҳоҷиро аз ҷону дил бандааму гавҳари неки ахтараш ки оварда меҳру парварда мардумӣаст аз дар иктоӣии парастанда .

Баҳри забон ки донед тавонед физоиши бандагӣу дилбастагиҳои маро ба рӯйу хуии эшон ки аз бахти гушоиш ва аз бори худо бахшоишаст бар саройанду бози намоянд ва ҳар гӯнаи корӣ ки сарангушти неруии ман бандааш гиреҳи гшоӣии орад дар хоҳ фармоиш кунанд , чаҳ бисёр аз ин оғози бадрӯд шармандааму сарафканда .