Оғози наврӯз токунӯн ки моҳӣ дўФзўнаст ҳумоюни базми саркориро номаҳо сохтааму гомҳо пардохта . Чунаст ки нигориши меҳри гузориши чароғи афрӯзи дида умедвор несту навиди тандурустиҳои саркорами захми пардози синаи аФгор на , бо чунин ранҷҳои шиканҷафзо ки марост чаҳ ҷои ин мояи хомӯшӣ ва фаромӯшӣаст ? гуё гуруҳеи мардум ки дорои ном ва нишонанду бастагони саркориро дар шумори хуишони бадрӯд ҷаҳон кардаанду бозмондагони базм сӯгӣ оварда . Ногузири гирифтори ин корҳоеу ранҷи озмои ин борҳо , бори худои рафтагонро бахшоиши орад ва дар паноҳи омрзгорӣ осоиш диҳад . Саркору бастагонро зиндагии бод ва ба коми неки хоҳони пояндагӣ .

Фарзандии мирзои ҷаъфар камобеш чиҳил нома нигоштаасту равон бар нигориш ҳар чаҳ аз ин пас низ ба даст уфтад гумошта ба хости худои ин чанд рӯзаи бурун аз кам ва кост хоҳад навишту ниёзи пешгоҳи хуҷаста фарҷом хоҳад дошт . Бидон поки гавҳар агар дарин фармоиши сари мўӣӣ аз худ ба кӯтоҳии хуии баста ё рӯй дошта ману бастагони ман пас аз намози поки яздони бандагии он хонадонро бар гардани худ вомӣ майдонем ки агар пардохтро донистаи диранги хезади гуноҳии дайр омурзиш хоҳад буд . Вонгаҳи чунин корҳо ки дар ҳеҷ сангии моя шрмсозӣаст ман банда ва эшон агар дар подоши ин худовандӣ ва навохт ки бандагони умед гоҳе арбобу саркор корбнд омаданд , ҷони ниёзи ореми ҳам чунон шармандау сарафканда хоҳем зист . Меҳрбонии фармӯдаи саркори ҳоҷии алӣу арбобро аз ҳар ду дурудии ситоишомез бар сурӯда , ҷдогони номаро пӯзиши андешу лоба гузор оянд . Ҳар гӯнаи фармоиш ки марои даст гушоиш бошаду поки равони худовандиро мояи осоишнигор орндкаҳ ба хости худои пазироӣ анҷом хоҳад буд .