Шаби дӯшинам ба хоби андар бо саркори сардор дидор афтод , ва бе ҳеҷ парда ҳанҷор гуфт ва гузор омад . Донистам он зиндаи ҷовид мурдааст ва аз бунгоҳи аҳрӣмани рахт ба фаргоҳи сурӯши бардаи бӯса бар дасташ задаму пурсиши пӯшидаҳоро шустан гирифтам . Нахустин гуфтам достони зан хостан омад ва ба дидораш бар чаҳ мояи ромиши анҷуман оростан , гуфт ин фармон вижа зист ва фузудаст ва . . . Зод ва равад , риши говон аз ин забони суди ҷӯянду куни харон аз ин бад афтод беҳбуд . Сураши сўк ранҷасту тобиши дарди дард , чун чунин шуд он ба аз паии чандон зибоӣии нпўинду болои мавзунашро андоз чандин длороӣӣ нахоҳанд . Гулиро ки ғунчасор аз пой то сари пӯшида бояд чаҳ дилбандӣ ва аз моҳӣ ки чашми сиёҳаш гоҳе ба ғамзаи нигоҳии нзибди кадоми хурсандӣ ? ҳамон моя ки дидораши дили нхрошду гуфтораш ҷон накоҳад ромишӣ хусравонеасту оромишии ҷовдонӣ . Парҳезаш аз бегона ногузирасту пайванд бо хуии дилпазираши ночор , агар ҳунарӣ низ аз корҳои занона дошта бошад гавҳарашро пероя хоҳад буду шавҳарашро сармоя , набошад чизе кам нест ва аз пайвандаши ҷои Ром на , мисра : хуштар буд арӯси нкўрўӣ беҷҳиз .
Гуфтам то чаҳ ҳади пояи зибоӣии чеҳр бояду дороӣии меҳр ? фармуд ба андозаи нахустин кӯчи туу поки ҷуфти тоқи сарварати фалон , агар сари мўӣии длороӣӣ рӯйу тани осоӣии хуй аз ин фаротар буд ёр шаҳрӣ хоҳад афтод ,у ҷузи шӯии модари мурдаи дгарони ҳам аз ӯ баҳрӣ хоҳанд ёфт . Ҷои хуршеди баҳр равзанӣаст ва нишаст гули баҳри доманӣ . Ҳар ду бар ин бахшоиш ситоиш ореду хоки ниёз ба гӯнаи сипос ороиш кунед . Агар ҳама бар кеши шухии шуморо ёдӣ аз зан раваду симурғи андешаро бо ин ду дона дурдона андоз арзани ном ҳар ду аз ёрони доира бурун хоҳам зад ва дар ҷрги морони боӣраҳ сарнигӯн хоҳам овехт .
Аз ман сарвари хиради охундро дурудӣ бар сарой ва ин сурӯд бар ваии рон ки нопоки найранги соз ҳар рӯз ба риюи дастони доноӣӣу хомаи паргори афсун назд занони дастонесозӣ ва аз гуфт дигарон бар чизҳо ки худ хоҳии достонии пардозӣ . Даст аз ин чочўли бозиҳо даракашу номаи дўбаҳи ҳам заниро хома бар сар , ки аз доираи кӯби ҷлк хоҳӣ хӯрд ва ба тоби хонаи он дастаи пушти қлк хоҳӣ нишаст . Бахшоиши бори худои ёрии чунин созгорати бахшуда ва бар чеҳри умедат аз пайванди меҳраши дарҳои коми гушӯда , боз ором нагирӣ ва аз сголшҳои чолиши нав дом напардозӣ .
Борӣ аз ин гӯнаи сухани фармоиш ҳо кард ,у тоза кардан гуфтро физоиш ҳо фармуд , ман пеш аз онкии гумони синҷид , тарсноки омадам , ва аз ёваи дроӣиҳои рафта хок хӯрдам . Деринаи ёри худро аз ҳама кайҳон гузидам ва то ном ҳастӣ дар пас зонуии созгории хазидам , мисра : шавам бо бахти худ созам чу мискинӣ ба мискинӣ . Ту ҳам агар ёрӣ ва дар кори ёрии дастёр , бе гуфт муфти меҳрбони ҷуфти худро ҳам хуфт бош ва бо ҷомаи ягонаи хеш бе андеши хешу бегонаи ҳам хонаи зӣ . Агар ҷузи ин шумории ореу кории гузорӣ , ошноӣии мо ва ту аз ёдасту чароғи омезишро рўшноӣӣ бар бод . Ҳар чаҳ ҷузи ин панд фаромӯш кун ,у забон аз гуфт нописанди хомӯш . Худои сояи ин ду дӯстро ки ёр диланд на бори дил аз сари мо кам нахоҳаду чашм аз тамошои биҳиштии дидорашон фароҳам накунад .