Ману дилро тану ҷони бархе ҷону тани ту , номаи зебонигор ки хомаи шиўоснҷи Акбари хонаш ба даврӣ « қосими хон »у наздикии дардисару газанди тнҳоӣӣу дрхўоаҳи дидори минӯсорат нигор оварда буд аз дар дид ва донист чашм сипору гӯш гузор афтод , фард :

Агар хурдаи санҷон ва оҳӯандишон бори он анҷумани ҷӯянд ва сухан гӯйанд , ҷуз ин нахоҳад буд ки андаки пас ва пешаст ва бархе суханҳо на ба ҷои хеш . Ин мояи оҳӯу хурдаи хории пажӯҳишу сазоӣ накӯҳиш нест . Бар ҳар нигоришгару офаринанда камобеш ин мояи оки тавон ҷусту дасти тавон суд , вале бо ин ҳамаи пиндорами парокандагиҳои сар , дарди даврии саркори хону осеби тнҳоӣӣу тлўос рафтан ё нарафтан ту саркорашро дил офаридан бишикасту дасти прўридн бар тофт , зеро ки борҳо аз лаб ва даҳонаш ширинтар аз ин гузориш ҳо шунидаему хома ва шустанро рангинтар аз ин нигоришҳо дида . Нигоштанро бнўраҳ агар ин пойу паии афрошта буд ва гуфту гузорро бар ин созу санг бунёд гузошта , ҳар оинаи худхоҳро хорхори хурдагирӣ перомун ниҳод нагаштӣу андешаи хом ё пухтау жож ё сахта аз дил бар забон нагузаштӣ , қосими хон ки пешонии ромиш буду бозуии оромиш , аз паии корӣ рӯй дар бегонау пушт бар ошноён карду даврии дидораш ба дастӣ ки баҳраи дӯст ва душман мабод дардии дирпоӣу ранҷии сахти бозу бар ин сар бесомону ҷони хаста тан ангехт . Инак танҳоу ранҷур бар паҳлавии ҷони сипорӣ афтодааму фари дидори равонпарварро ки бузургтар ормонаст ва дардҳоро ҳамаи дармон , дида бар дар кушода , мисра : чати зиёнгар ба серум ранҷа кунӣ гомӣ чанд .