Боғи алии ҳоҷии ҳусайн дар як ҳазор ва дивист ва шаст ва се мо ҳрўзаҳи анҷоми бунёд боғаст . Бисёр дареғи дастам буд , бо ин мояи хоки пардохтану девор афрохтани замини хстну ҷӯй бастан , раст шёрии вдрхти корӣ , номӣ аз ту зиндау нишоне поянда намонад . Таҳтаи сангии сахту стўори нарму ҳамвор дар кӯҳистони рӯми дарра ё пуштаҳои наздик « хур » ё кӯҳсор « талх » ё моҳўрҳоӣ « фаррухӣ » пайдо кун ва бидиҳ Аҳмад ё хатари ин рӯзи моҳаро дурушт ва хоно бидон брнгорнд ва касе ки бар санги тарошӣ агар ҳама чунон сангҳо ки дар гӯристони фаррухии рост бар сар мурдагон доштаанд дастӣ дорад , зишт ё зебо бар кунад , ва дар девори боғ аз сӯии андарун бар нишон то солҳои дароз аз ту ёдгорӣ бошад , ва ояндагон донанд дар рӯзгори моҳам ки мардӣ ҳамчунон дар пушт падарасту мардумӣ дар шиками модар , чун ту ҷавонмардии худованд дард бӯда ки хоки мурдаи бад-ӣни даст зинда кунаду шохӣ чанд замини гирро ба бозуии парваришу неруии посдории гардуни гроиндаҳ .

Чунон пиндорам токунӯн хокҳо саропо бардошта шуд ва деворҳо пой то сроФроштаҳ . Чун дигари боғҳоу заминҳо шоёни шухм ва шёраст ва дар хӯрд кишту кор , нахусти пероя эй ки гӯшу гардани ин дӯшизаро бояду зибоӣии ин нўхизи покизаро сармоя фазояд , инаст ки ҷўӣии кушодаи домон аз поёни девори болои бркн ва аз миёнаи ростин ба девори поин ва аз онҷо низ то ҷой берун шуд оби ҷӯй бар сохтаи обро аз он бигузароне , вале обро ҳангомӣ аз карон дар миёни каш ки навбат аз он ман ё умедгоҳии оқоу худат ё оқо боқир бошад . Зиёни мардумро агар чаҳ як чшмзди дайр ё зуди ҷунбиши об ётару хушк ҷӯй бошад дӯст надорам . Агар ҷӯии оби бад-ӣни ҳанҷор ки гуфтам дар миён науфтад , ҳамаи хӯбиҳои боғ дар ниҳон хоҳад монад ва бар карон хоҳад зист . Бар ин се ҷӯии сӣ чиҳил кирмонӣу қсбу хўшчрку хуши хурмоу хуши кулӯху хшкўу ҷоннгӣ ва монанди он тавон кошт , ва ин гӯнаи дарахтҳо ба ҳангоми худ яке ду тӯмони понздаҳи ҳазор арзиш дорад , хӯбиҳои дигар низ дар он ҳаст ки кунун пайдо нест , зинҳордр бастани ҷӯйу гардонӣдани об бар равишу муншӣ ки хостам ва дастурӣ ёфтӣ кӯтоҳӣ макун . Зуд бисоз ва ба фаррухӣу фирӯзии сартосари ниҳол аз ҳамин мояи дарахт ки нигориш рафт бар нишон ки ҳастӣ бар бодосту зиндагӣ бебунёд , дар баробари ин ранҷу подоши ин шиканҷ ҳар хоҳиши ҳушпазир худ писанд аз ман кунӣ , бори худоро савганди зуду хубу беҳтар аз он ки дилати хост , бандагӣ хоҳам кард . Хоҳишмандам ба расӣдани номаи ҳамаи корҳо бар карони монда , домани барзанӣ , остини бршкнӣ , ҷўӣии қашанг бо гул ё санги рост бар сохтаи об бароне ,у дарахт бар нишоне , ҳар чаҳ дар ин кори хоҳӣ аз Аҳмад бихоҳ .