Бисту ҳаштум муҳаррамаст , қурби андеши хизмати қибла гоҳе ҳоҷии омадам , парешонаш дидам мӯҷиби пурсидам ? штрии ранҷи умедгоҳии арбобро мувофиқи таҳрири ҳазрату тақрири рўндгон аъодт кард . Зиёдат аз ончии нигориши тавон , аз ҳушами асар ва аз хешам хабар намонад . Ҷузи дуои сиҳҳати поки вуҷӯдаш ба нақди чора Эй надидам . Агар ёрони титоли бозам ба иғроқи забони бозӣ маъюб насозанд , ба ҷуръат мегуфтам дардаш ба дилу ранҷишро ба ҷони харидорам . Ба ҳуқуқи сафои савганди чандон парокандаи ҳавосаму парешони қиёс ки мазид бар он мутасаввир нест . Чунон вуҷӯди муборак ки чун фазли хдоӣии файзаш омаст ва бе базли иқдомаши пухтаи омоли пухтаи хорону хомкорони хоми фарсӯдаи осебу осӯда фаррош бошад . Агар чаҳ сабоҳии ду ҷои ҳазор дареғаст , ману амсоли ман ки ба иқтизои фиқдони асару нуқсони хатари дардӣ аз ниҳод дӯст натавонем пардохту гардӣ бар гӯна душман ифшоанд , шикастаи мизоҷу солҳо гирифтор алоҷ бошем , ҳикоятӣу ҷой шикоятӣ нест .

Таваққуъ аз лутфи саркорӣ онаст ки маҳзи васли зриъти навиди саломати вайу муждаи истиқомати худу қотибаи бастагонро дар таии штру сатрии ду нигор оварда , агар худ мсҳўби абр ва бодаст , ирсол ки парокандаи равонро аз банди тазалзулу дили нигаронии рҳоӣии хезад , холӣ аз итноби мтрслонаҳи раҳеро бе давлати огаҳии тобу оромиш бар шохи оҳӯу прънқост .