Аз ту даврам вае ман ин зиндагӣ
Нест алои мояи шармандагӣ
Қурбонат шавам , то ҳоли ду мартабаи қурб андеш гашта , нуқсони саодати бахту фиқдони ҳузури ашрафи моя маҳрӯмӣ шуд , фард :
Ҳар шабу рӯзӣ ки бету меравад аз умр
Ҳар нафасӣ меравад ҳазор ғаромат
Бории майли амсоли мо ба мулоқоти волои ҳамон қиссаи ташна ба Фуротасту ҳикояти Искандар ба оби ҳаёт , инак мунтазир ишоратем , агар маҷолӣ ҳаст давлати дстбўси ҳосилу алои рафъ заҳмат карда сар хеш гирем . Боқии фидоят .