Ҷаноби мустатоби макрами махдуми охунди муллои Мӯсоро бандааму поки вуҷӯдашро бе онкии эътироз . . . Хезади парастанда . Шарҳии ашФоқи ғоибонаи саркори умедгоҳии охунди млокозми доми маҷдаи алъолиро тарҳ овардаанду истифои шуҳуди масъӯди эшонро рҳнмоӣӣ карда . Балии давлатӣ баландасту пойгоҳии арҷманд . Вале чун ман бандаро фазл ва донишӣ несту дирояту бенишӣ на , баҳри ҷамъии дршдм парешон шуд ва ҳар касам дид аввали мулоқоти пушаймон . Бинобарин қонӯни куллӣ аз ҳузури файзи дастури ҷаноби мъзии илайҳ гурехтану фиқдони нили худу майли эшонро дар зайли тафра ва туоне овихтан хуштар .

То аншоءи аллоҳи таъолии ҳасани занни саркорашро дарбора ман костӣ назояду пардаи ин оми хоми оҷизи нотамом низ ки чизе надонаду касаш ба пашизии нстонд пора нагардад аз қавли маниши арзи ниёзии иродати анбоз бар сарой ва ин фарди дорои сухани устоди куҳани хоҷаи аъло аллоҳи мақомаро гӯши гузор саркораш кун :

Хуб онаст ки вайро нашносанд , баъд аз шинохт албата ба айбу нақсоне ки бурузаши муъаллақ ба муоширатаст доғ ботила хоҳад хӯрд . Зиёдаи ниёзӣ ба атолт нест .