Шаби ҳаштум дар хизмати саркори умед гоҳе мирзои абдулҳусайн аз шини ҷинси ду пои осӯда будем , ва аз ҳурмони ҳузурат беш аз гнҷоӣии имлоу иншои фарсӯда . Ду тғрои нома ки ба саркори мирзоу гиромии сарвари ниёзи афтода буд фароз омаду соҳати анҷуман аз нофаи мидоду накҳати савдоаши шарми саҳрои таббату рашки шҳрбнд тароз омад . Дар номаи оқо аз ман низ номӣ рондаанд , ва бо бехонда . Сипоси саломату амон тақдим рафт . То кӣ банди имтиноъи гусаста ва он Ром зада сайд ки зиндонҳо шикаста ва камандҳо даридаи азин қайди ҷуста ва моро низ ба давлати пайвандаши дил аз доми ҳазор гирифторӣ руста гардад . Бори худоро гувоҳ май орм ки пас аз ғайбати саркори дами обӣ бе дарёи дарёи хӯни ҷигари нгмоштм ,у дастам бар хон дӯсти вдшмни лаби ноне бе онкии кӯҳи кӯҳи устихони коҳаду дашти дашти тан ва ҷон фарсоед нишкастам .

Равонӣ ки парвариш андӯз дидораст аз шому чошт чаҳ физоиш гирад ? мазоқӣ ки гумораш аз лаъли кавсари гўори дӯсти ҳамеи барад кӣу куҷо аз кайфияти кадом меосоиш андӯз ,у холӣ аз мғозлоти занонау муомилоти замонаи давр аз ту мурғии пар рехтааму асирӣ ба ҳалқи овехта . Бо он басти муоширату нашри омезиш ки дидау доне ба дастии пой аз ҳама кашидаму пайванд аз ҳама буридам ки бо он ҳасани ъқидту паймони дерини саркори мирзои Муҳамади алиро солӣ фузун рафт то мулоқоти нхостаҳи дидори дигаронро аз ин мроўдти костагӣ ҳо пайдост , агар бори худо муқаддар карда бошаду маро муяссар гардад , дар ин поёни перӣу оғози нирӣ токунӯн садбораи пайванд аз ҳама ҳатто зану фарзанди боз гусаста будам .