Фидоят шавам , армон ранҷи иброҳӣму рҳмни мояи тохир ҳаракат шуд . Ғолибан ин ду се рӯзаи қоиди тақдир Аннангир бошад ,у бъўни хдоӣӣу фаррухи сурӯши истифои хизмат ҳосил гардад . Ман ҳаргиз аз дар сӯрати қурби андешӣ суҳбат нагаштаам ,у худоами олӣ низ аз дар диду дироят бар ин хоксор нагузашта . Аҷмоло қабл аз мулоқот агар ҳарфии ду аз гавҳару хуии худ арза дорам шнъти ақлӣ таъаллуқ нагирад . Маъоӣиби ман бар маҳосин руҷҳон дорад , вале на он айб ки зарару зиёни он мояи халалу злли кор дигарон бошад , тимораш бо худост агар иззат диҳад осӯда хоҳам зист ва агар хор дорад чашми ҳасратӣ боз хоҳам кард . Дилам мехост авлоди ман низ агар айбӣ доранд оиди рӯзгори худ эшон бошад .
Иброҳӣму Муҳамади алиро хом ва бетаҷриба медонам то тарбияту истеъдоди мураббии воишон чаҳ кунад онҳами мавқуф ба фазл худост . Аҳмад онаст ки ман мехоҳам мҳмои амкн ба хилофу газофи халқи худо олӯда нест , худо аз ваии розии бод . Мирзои асмъилро мардии дуруст ва бо диёнату инсофу хайри андеши мидонстми втои авоили ихтиёри хонхонони бойен эътиқод будам . Ба тадриҷу тФориқи баъзе авсоф аз вай буруз кард , ки мунофии диёнату инсоф буд , мавъизау насиҳат низ рӯй ӯро аз он ҳолат боз нагардонид ,у ҳирсу ҳасад ки ду васфи номҳмўднди фитрати аинҷўонро зойеъ карду бҷоӣии расонид ки бо хонивода ва бародарҳо низ созгорӣ накард ,у ағлаби ғлботи душману харобии авзоъу парешонеи умӯри моу ғайра аз ҳавасу ҳавоӣ ӯ шуд . Бинобари масолеҳи умӯри мардум ва худ ва ӯ , ӯро бсмнон кашидам магари муоширати ашрофу уламоу ҳуккоми хоссаи бандагони хону саркори олӣ ки хайри маҳзу раҳмат сарфанду тҷрбти рӯзгорон , табдилаш кунаду зиён аз суду салоҳ аз фасоди бози шиносад .
Чун тадбири ман банда бар тақдири худои собиқ буд фоида накард ва ба саёқи дигар дар бораи бародарҳо вғираҳи рой хилоф гузид . ӯро бтҳрони хостаму бондозаҳи қудрату тҷрбту басирати роҳ савоб намудем ,у уқалои қавм ки аз авзоъи мо истеҳзор доштанд насиҳат карданд . Бндикаҳ бар лаб боист бар гӯши баст ва тараот ингошт ва маблағҳо бар беандомӣу носозгории афзуд , ва дар маҷолиси гӯногӯни бдшному лаънату таҳдиди қатлу ифсоду тазйиъи арз бар ин пери парешон ва бародарҳоу марду зани хониводаи хат ва нишон кашид . Мояи ӣнҳамаи биҳрмтӣ ва бе ҳисобии ҳамаи ҳирсу ҳасаду зӣот талабӣасту чораи ин нохуширо ҳкмоء дар ҳабси мухиллад дидаанд .
Имрӯзи бузургу соҳиби ихтиёри мо саркори хону бандагон олӣаст , ҷамеъи зишту зебои мо бар шумост ва агар дар ин кор аз дар ҳикмату маслиҳати чораи нФрмоӣиду баъд аз расӣдан ва дидану фаҳмидан ӯро баҳри саёқат ки салоҳ донед алоҷ накунед , ин охири зиндагонии моро бакулии расво ва худро тамом хоҳад кард . Ман бандаи баъд аз фазли худои бостзҳори адолату инсофи саркори хон ва шумо тасмим раҷъат кардау алои биринҷи ғурбат то замони марг ме сохтам .
Аммо фарзандии Аҳмади назар ба парҳезгорӣу иҳтимомаши порае амлоку ашёъи бхту хотаму сҷлу сиғаи ҷаноби ҳоҷии мирзои зини алъобдин муҳаррири саркори эмоми зайди фазлау сӯрати амлоки бхти Аҳмади ман банда мавқуф овардаам . Тавлияти баҳмони шароит ки дар матну сҷли марқӯм ва машрӯҳаст он Аҳмаду пушти бпшти авлода сарошеб ӯст . Чунонкӣ то силсилаи нишеб бенасл ва мстосл напояд , ин тавлияти махсӯсаи бФрози сӯии нгроид . Умед ки пас аз дарёфт ва дид ҳамин навиштаро ба Аҳмад боз сипоред . Ҳафдаҳуми зии ҳаҷаи санаи 1266 ҳрраҳи яғмо .