Иқўлўни ҳоҷи алҳрмини алшарифин алрзоءи алхўрии алҷндқӣ , тизои лмзҷъаҳи алмтъФнаҳи фии алдркоти алосФл , илои алмдаҳи албқоءи аллоҳи таъолии ман мқолотнои фии алсФинаҳи маъаи алнохдои блсони Алъарабияи алФсиҳаҳ , фии алостиъоби алҳрораҳ , маъаи алнолаҳи алъоҷзотаҳ : ало ё аиҳо ломоаҳ , лои ирҳўои лоирҳўо , ҳозоу анати алҳзои ман алтшнёءи алмри мрўнии ҳозои чирк . Влкни ҳнўзўни ҳозои алҳрўФи ман алҳлқўми алостдъоу лафзи алчркноФии глўкм ; оби алҳозрўн ,у болФўри алтшнёи комаи мтскнўн . Лои тхоФўни ани алърбёҳ , лои валлоҳи ман алоб хӯрдани алифи албори алосонот .

Ин ҷониби ҳоҷии Муҳамади асмъили тарҷумаи ин иборати балиғро ки ба луғати арабии фасеҳ дар фавқи нигориши рафта аз ҳазрати яғмои хостам . Мирзои иброҳӣми дастон ки яке аз зодагон эшонаст ин мрослаҳро нигошта аз ҷндқ фиристод :

Ҳоҷии ризои номии ҷндқии бёбонкӣ ки яке аз куни харони ҳафтод ва ду миллат буд , ва дар риши говии маҷмӯъаи сад ҳазор айбу иллат ; вақте дар ҷндқ бо саркори яғмои роз ҳидоят меронад , ва ба суннати урафои ин давра ва ба тақлиди ниёкону иҷтиҳоди хеши дарс иршод мехонд , тарғиби сайр Макка фармуд , ва чун арбоби хорашу ҳака бо он чси нафасиҳо ки пешаи пешини аҷдоди бузургвораш буд , хори забон тез кард ,у ковушу исрор аз ҳади барад . Бо ҳар моя кам шнФтни кеши зиёди гуфтан аз дасти надод , ва аз он гуфт муфту жожи равони сифти забон боз начед ,у даҳани брндўхт .

Саркор яғмо фармуд : балии сайри каъбау тўФи он қиблаи моя растгорӣасту мўрси омрзгорӣ , вале маро аз он қавми тозӣ ки дидаам ва шунидаам , ҳаросӣ дар диласту бад-ӣни сабаби дасти диранг бар сару пои шитоби дргл , зеро ки одамиро аз гуфту гузор ночораст ва ҳар касро ҳамзабонии нуктаи дону сухани санҷ дар кор . Маро бо онони забон гуфтан несту гӯши шнФтн на . Чунончии марои шинохти лафз тозӣ нишоед аз онон низ пардохт фарҳанг порсӣ наёяд , шеър :

Ҳоҷиро саманди срдсроӣӣ гармтар афтод ва аз он посухи дилпазир ва гуфт нафаси чин нарм наомад , забони тънт бар кушод ки ин суханро аз чун ту донишмандии шунидани бас шигифтасту ҷои ҳазор газанд ва гирифт , зеро ки чун ман безабон ҳеҷ ндонро дар андаки замонии расму роҳи тозӣ ба даст афтоду сайди забони бозӣу луғати пардозии дршст , ту низ агар аз ингуна роҳи тааллуми сипории рози такаллум ба дасти оре :

Болмсли чунончии маро дар киштӣ аз паии итфои ҳарорати об зарурӣ шудӣ , нохудоро ба фарҳанги тозии хўондмӣ : алоёи аиҳо аломоаҳ ; яъне ин падар , болФўр гуфтӣ ло , яъне балӣ . ӯро наздики худ хўостмӣ ва гуфтамӣ : лоирҳўои лоирҳўо , яъне биёи биё . Чун омадӣ хоҳиш об кардамӣу шиква аз ҳарорати аташу тоби офтоб ; бад-ӣни лафз : ҳозоу анати алҳзии ман алтшнёءи алмрмрўнӣ , яъне инаст ки ин банда аз тишнагӣ мемерад ; ҳозои чирк , яъне оё об баҳам мерасад ? влкни ҳнўзўни ҳозои алҳрўФи ман алҳлқўми алостдъоу лафзи алчркнои фии глўкм , оби алҳозрўн , яъне ҳануз ин истидъо аз ҳулқум ба забон наёмада ва ҳануз лафзи об дар гулӯии ман буд ки об ҳозир мешуд ,у болФўри алтшнёи комаи мтскнўн , яъне фии алФўри аташи ман сокин мешуд . ЛотхоФўаҳи ани алърбёҳ , яъне аз араб ҳо наметарсидам . Лоўоллаҳи ман алоб хӯрдани алифи алборолосонот яъне ба худои қисми арабии гуфтани сад мартаба аз оби хўдрни осонтар буд пеши ман .