Бар ҷаҳони шукрҳои бисёр аст

Ки қизили Арсалон ҷаҳондор аст

ӯст он подшоҳ каз сари теғ

Хӯн фишонд чунонкии барқ аз меғ

Райш ар бо фалак ба кин ояд

Пушти хуршед дар замин ояд

Олам аз ҷӯад ӯ тавонгар шуд

Бӯстон дар либос шаштар шуд

Наргис аз зари ниҳод бар сари тоҷ

Лола аз лаъл барфаканд дўоҷ

Шох сӯсан кашид ханҷари сим

Абр бар оби рехт дар ятем

Ман мискини мустаманд ҳануз

Ҳамчунон бар қарори аввали рӯз

Тир меҳнат бахаст синаи ман

Бар шуд аз нестии хазинаи ман

Чун бад-ӣни гуфтанам ниёз омад

Мислии лоиқам фароз омад

Олимӣ бар фароз минбар гуфт :

Ки « чу пайдо шавад сарой наҳуфт

Ришҳои сипедро зи гуноҳ

Бахшад эзад ба ришҳои сиёҳ

Бози риши сиёҳи рӯзи умед

Бошад андари паноҳи риши сипед »

Мардакии сурхи риши ҳозир буд

Даст дар риш зад чу ин башнавад

Гуфт « мо худ дарин шумор на ем

Дар ду олам ба ҳеҷ кор наем ! »

Бандаи он сурхи риш мазлӯм аст

Ки зи анъоми шоҳ маҳрӯм аст

Давлатат то ба ҳашари боқии бод

Меҳру моҳати надиму соқии бод

Чаҳ зиён дорад ар шавад ба мисл

Дар ҷаҳони кори шоирӣ ба халал ?