Ҳаргизами нақши ту аз лавҳи дил ва ҷон наравад
Ҳаргиз аз ёди ман он сарв хиромон наравад
Аз димоғи ман саргаштаи хаёли даҳанат
Ба ҷафои фалаку ғусса даврон наравад
Дар азали басти дилам бо сари зулфати пайванд
То абад сар накушуд , вази сар паймон наравад
Ҳар чаҳ ҷузи бори ғамат бар дили мискин ман аст
Баравад аз дили ман вази дили ман он наравад
Он чунон меҳри туам дар дилу ҷон ҷой гирифт
Ки агар сар баравад , аз дил ва аз ҷон наравад
Гар равад аз паии хубони дили ман маъзӯр аст
Дард дорад чаҳ кунад каз пай дармон наравад
Ҳар ки хоҳад ки чу ҳофиз нашавад саргардон
Дил ба хубони надиҳади вази пай эшон наравад