« халқи одами алии сўртаҳ » одамиёни ҳама мазҳар металабанд , бисёр занон бошанд ки мастур бошанд аммо рӯ боз кунанд то матлӯбии худро биёзмоианд чнонки ту астараро биёзмое . Ва ошиқ ба маъшӯқ мегуяд « ман нхФтм ва нахурдам ва чунин шудам ва чунон шудам бе ту » мъниш ин бошад ки « ту мазҳар май талабии мазҳари ту манам » то бадви маъшӯқии фурӯшӣ , ва ҳамчунин уламоу ҳунармандони ҷумла мазҳар металабанд . « кнти кнзои мхФёи Фоҳббти ани аърФ » , « халқи одами алии сӯратае алии сувараи аҳкома » аҳком ӯ дар ҳамаи халқ пайдо шавад , зеро ҳама зилл ҳақанду соя ба шахс монад . Агар панҷ ангушт боз шавад соя низ боз шавад ва агар дар рукӯъ равад сояи ҳам дар рукӯъ равад ва агар дароз шавад ҳам дароз шавад пас халқи толиб , толиби матлӯбӣ ва маҳбӯбӣанд ки хоҳанд то ҳамаи муҳиб ӯ бошанду хозеъ , ва бо аъдоӣ ӯ аду ва бо авлиёӣ ӯ дӯст . Ин ҳамаи аҳкому сифот ҳақаст ки дар зилл май намояд « ғояи мо фии албоб » ин зилли мо аз мо бехабараст , аммо мо бохабарем валикини нисбат ба илми худои ин хабари мо ҳукм бехабарӣ дорад . Ҳарчӣ дар шахс бошад ҳама дар зилл нанамояд ҷузи баъзе чизҳо . Пас ҷумлаи сифоти ҳақи дарин зилл мо нанамояд баъзе намояд ки « ва мо аўтитми ман алълми алои қлило » .