Аз худо ҷӯйем тавфиқи адаб

Бе адаби маҳрӯми гашт аз лутфи раб

Беадаб танҳо на худро дошт бад

Блаки оташ дар ҳама офоқ зад

Моидаҳ аз осмон дар ме расед

Бешарӣу байъ ва бе гуфт ва шунид

Дармиёни қавми Мӯсо чанд кас

Беадаб гуфтанд кӯи сайру адас

Мунқатиъ шуд хону нон аз осмон

Монад ранҷи заръу белу доси мон

Бози исо чун шафоат кард ҳақ

Хон фиристоду ғанимат бар тибқ

Моида аз осмон шуд ъоӣдаҳ

Чун ки гуфт анзли ълинои моида

Бози густохони адаби бгзоштнд

Чун гадоёни зула ҳо бардоштанд

Лоба карда исои эшонро ки ин

Доимаст ва кам нагардад аз замин

бадгумонӣ кардану ҳирс оварӣ

Куфр бошад пеш хон меҳтарӣ

Зон гдорўёни нодидаи зи оз

Он дар раҳмат баришон шуд фароз

Абр бар ноед паии манъи закот

Ваз зино уфтад вабои андари ҷаҳот

Ҳар чаҳ бар ту ояд аз зулмоту ғам

Он з бе бокӣу гстохисти ҳам

Ҳар ки бе бокӣ кунад дар роҳи дӯст

Раҳи зан мардон шуд ва номард ӯст

Аз адаб пурнур гашта сети ин фалак

Вази адаби маъсӯм ва пок омад малик

Бади зи густохии кусуфи офтоб

Шуд ъзозилии зи ҷуръати ради боб