Қиссаи Усмон ки бар минбар бирафт
Чун хилофат ёфт башитобед тафт
Минбари меҳтар ки се пояи бадаст
Рафт бўбкру дувум поя нишаст
Бар сеюм пояи умр дар даври хеш
Аз барои ҳурмати ислому кеш
Давр Усмон омад ӯ болои тахт
Бар шуд ва бинишаст он мҳмўдбхт
Пас саволаш кард шахсеи бўолФзўл
Ки он ду нанишастанд бар ҷои расӯл
Пас ту чун ҷустӣ азишон бартарӣ
Чун бртбти ту азишон камтарӣ
Гуфт агар пояи сеюмро биспурам
Ваҳм ояд ки мисоли умрам
Бар дувум поя шавам ман ҷои ҷӯ
Гӯйии бўбкрст ва ин ҳам мисли ӯ
Ҳаст ин болои мақоми Мустафо
Ваҳм мислӣ нест бо он шаҳи маро
Баъд аз он бар ҷои хутбаи он вдўд
То ба қурби асри лаби хомӯш буд
Зуҳра на касро ки гуяд ҳин бихон
ё бурун ояд зи масҷиди он замон
Ҳайбатӣ бинишаста бад бар хосу ом
Пар шудаи нури худои он саҳну бом
Ҳар ки бинои нозири нураши бадӣ
Кӯр зон хуршеди ҳам гарм омадӣ
Пас зи гармӣ фаҳм кардӣ чашми кӯр
Ки бар омад офтобӣ бе Фтўр
Лек ин гармии кушояди дида ро
То бибинад айн ҳар бишнида ро
Гармяшро зҷртӣу ҳолатӣ
Зон табаши дилро кушодии Фсҳтӣ
Кӯр чун шуд гарм аз нури қадам
Аз фараҳ гуяд ки ман бино шудам
Сахти хуши мастӣ вале эй бўолҳсн
Пора Эй роҳаст то бино шудан
Ин насиб кӯр бошад зи офтоб
Сад чунин валлоҳи аълами болсўоб
Вонк ӯ он нурро бино буд
Шарҳ ӯ кӣ кори бўсино буд
Вар шавад сад ту ки бошад ин забон
Ки биҷунбанд ба кафи пардаи аён
Вой бар вай гар басоед парда ро
Теғ аллоҳӣ кунад дасташи ҷудо
Даст чаҳ буд худ сарашро бар кунад
Он сиррӣ каз ҷаҳл сарҳо ме кунад
Ин ба тақдир сухан гуфтам туро
Варна худ дасташи куҷо ва он куҷо
Холаро хояи бадӣ холў шудӣ
Ин ба тақдир омадаст ар ӯ бадӣ
Аз забон то чашми кӯи пок аз шикаст
Сад ҳазорон сола гӯям андакаст
Ҳин машав навмеди нур аз осмон
Ҳақ чу хоҳад мерасад дар як замон
Сад асар дар конҳо аз ахтарон
Май расонади қудраташ дар ҳар замон
Ахтари гардуни зулмро носихаст
Ахтари ҳақ дар сафоташ росихаст
Чархи панҷсад солаи роҳ эй мстъин
Дар асар наздик омад бо замин
Се ҳазорон сол ва панҷсад то Зуҳал
Дам бидам хосияташи оради амал
Дар ҳамаш орад чу соя дар аёб
Тӯл соя чист пеши офтоб
Вази нуфуси поки ахтрўши мадад
Сӯии ахтарҳои гардун ме расад
Зоҳири он ахтарони қавоми мо
Ботин мо гашта қавоми само